บทที่ 1011

ครั้นเห็นเขาไม่พูดอะไรสักคำหลังจากที่เธอต่อว่าเขาอยู่พักใหญ่ มาริลินนั่งลงข้างเขาก่อนปิดหน้าสะอื้น เธอเริ่มพูดพร่ำถึงความน่าสงสารของตัวเองอีกรอบ “โอ๊ย ทำไมชีวิตฉันถึงเป็นแบบนี้! ฉันคิดว่าจะพึ่งพิงคุณช่วยให้ชีวิตสบายขึ้นได้บ้าง แต่ดูคุณสิ ยังคงทำท่าเย็นชาไม่ต่างจากเดิมเลย ฉันทุ่มเททั้งกายใจดูแลคุณอย่างดี แต่แค่ความอบอุ่นใจคุณยังให้ฉันไม่ได้ เราแต่งงานกันมาก็หลายปี แต่คุณก็ยังไม่ยอมนอนกับฉันอีก?” เสียงร้องไห้ของเธอทำให้เจย์สิ้นหวัง “งั้นเราหย่ากันดีไหม มาริลิน?” เสียงร้องไห้ของมาริลินหยุดลงทันที เธอเบิกตากว้างจ้องมองเจย์อย่างตื่นตระหนกและไม่อยากเชื่อ “ฉันว่าแล้ว คุณต้องออกไปเจอคนอื่นมาแน่ ๆ คุณถึงทำตัวเหินห่างแล้วออกไปคนเดียวแบบนี้ใช่ไหม? คุณจะไล่ฉันไปจะได้ไปอยู่กับคนอื่นใช่ไหม?” เจย์อธิบายเสียงอ่อนล้า “ไม่ใช่ ผมแค่ไม่อยากให้คุณ… ต้องมาลำบากกับผม” มาริลินร้องไห้จนเสียงพร่า “ฉันไม่เชื่อหรอก คุณนอกใจฉันแน่ ๆ คุณคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าคุณตกหลุมรักผู้หญิงในภาพวาดนั่น? ใคร ๆ ก็บอกว่าคุณกลายเป็นแมงดาให้ผู้หญิงเลี้ยงดูไปแล้ว ตอนนี้พอคุณมีเงินก็จะทิ้งเมียอย่างฉันใช่ไหม?” เมื่อไทเกอร์ได้ยิน