บทที่ 882

ใบหน้าของฟินน์เลย์ดูมีสีสันกว่าตอนที่เควต้าดูแลเขาก่อนหน้านี้ เขาถือถุงสมุนไพรถุงหนึ่ง “ผมเพิ่งมาถึงครับ!” เจอรัลด์ตอบกลับ “ทำไมล่ะ หลานชายของฉัน? สิ่งต่าง ๆ ผิดพลาดไปหมด ไม่ใช่หรือไง?” ฟินน์เลย์ถาม ขณะที่เขาหัวเราะเบา ๆ “พูดอีกทีก็ถูก!” เจอรัลด์ตอบกลับ “ตอนนี้ผมไม่มีที่อื่นให้ไป ดังนั้นผมคิดว่าผมจะต้องพึ่งพาคุณแล้วตั้งแต่นี้ไป!” “ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันขอให้มาเรียรอเธอมาสองสามวันแล้วตอนนี้! เมื่อพิจารณาจากรูปลักษณ์ของเธอแล้ว เธอต้องทนทุกข์อย่างมากในสองสามวันที่ผ่านมานี้ มาสิ ไปกันเถอะ มาเรียเตรียมอาหารไว้เต็มโต๊ะแล้ว เธอเตรียมมันไว้ให้เธอ! เข้ามาและดื่มสักเล็กน้อยกับปู่ของเธอ!” ฟินน์เลย์กล่าว ขณะที่เขาตบไหล่เจอรัลด์เบา ๆ “เช่นนั้น กลับกลายเป็นว่าตระกูลโมลเดลบังคับให้เธอมาสู่ทางตันแล้วสินะ แล้วตระกูลคลอฟอร์ดเป็นอะไรไปล่ะ? พวกเขามีเงินมากมายไม่ใช่หรือไง? ความใจกล้าของพวกเขาลดน้อยลงเมื่อเผชิญหน้ากับตระกูลโมลเดลเหรอ?” ผู้ชายสองคนเริ่มพูดคุย ขณะที่ดื่มไวน์และทานอาหารกัน ฟินน์เลยสูบบุหรี่ ขณะที่เขาพูดคุยด้วยท่าทางเบิกบานใจ “ลุงควิก คุณรู้เกี่ยวกับตระกูลโมลเดลมานานแค่ไหนแล้ว?” ยิ่งเจอ