บทที่ 1679

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็หันไปมองอาจารย์ทั้งสี่ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา... เมื่อเห็นเช่นนั้น เหล่าอาจารย์ก็ยืดตัวขึ้นและคาดหวังในการตัดสินใจของเจอรัลด์ แต่ถึงแม้จะผ่านไประยะหนึ่งแล้ว เจอรัลด์ก็ดูเหมือนจะยังตัดสินใจไม่ได้ ขณะที่ทั้งห้าคนเริ่มสับสนมากขึ้น ในที่สุดสุเมรุก็ถามขึ้นว่า “…เธอตัดสินใจไม่ได้เหรอเจอรัลด์?” เจอรัลด์ฝืนยิ้มเล็กน้อยแล้วตอบว่า “…คณบดีสุเมรุ ผมได้รับอนุญาตให้เลือกอาจารย์จากทั้งสี่คนนี้เท่านั้นหรือ…?” "เธอ…! นี่เธอกำลังดูถูกพวกเรางั้นเหรอเด็กน้อย!” อาจารย์จิโซตะโกนขึ้น ขณะที่เขาจ้องมองไปที่เจอรัลด์ เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดกับคำถามของเจอรัลด์ เจอรัลด์ยังคงสงบดั้งเดิมและอธิบายว่า “ผมเกรงว่าคุณจะเข้าใจผมผิดแล้ว อาจารย์จิโซ ผมไม่กล้าดูถูกอาจารย์ทั้งสี่คนเลยแม้แต่น้อย! ผมแค่ถามเผื่อว่าจะมีทางเลือกที่ดีกว่าให้กับตัวเองเท่านั้น!” "หืม? เช่นนั้นเธอคิดจะหาทางเลือกที่ดีกว่าสำหรับเธออย่างไรล่ะ?” สุเมรุถามด้วยน้ำเสียงค่อนข้างขี้เล่น ชายหนุ่มคนนี้ค่อนข้างพิเศษ… เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์จึงถามกลับไปว่า “…ผมอยากจะถามว่าคุณจะสนใจรับศิษย์เพิ่มไหม คณบดีสุเมรุ