บทที่ 2444

เกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วตอบว่า "พวกนายทุกคนมาที่นี่ก็แค่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้น แต่อย่างน้อยนายก็กล้าพอที่จะพูดกับฉันแบบนี้ ฉันต้องยอมรับเลย” “ถ้านายสามารถสร้างอักขระทางยาได้ห้าร้อยอักษร ฉันจะยอมรับในตัวนายก็ได้ แต่ดูหน้าแล้ว กว่าจะสร้างอักขระทางยาได้สักร้อยอักษรคงต้องใช้พรสวรรค์อย่างมากเลยทีเดียว!” คนที่ถูกเกรย์สันตำหนิโกรธจนหน้าดำหน้าแดง เขาได้แต่นิ่งเงียบ ไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก เกรย์สันพูดถูก เขาไม่สามารถสร้างอักขระทางยาได้ถึงร้อยอักษรด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงห้าร้อยอักษรเลย ท้ายที่สุดแล้ว มรรคาแห่งโอสถก็เป็นสิ่งที่ลึกล้ำและยากจะเข้าใจมาโดยตลอด หากไร้ซึ่งพรสวรรค์สูงส่ง ก็ไม่มีทางที่จะศึกษาวิธีสร้างอักขระทางยาห้าร้อยอักษรในระยะเวลาอันสั้นได้ ความแตกต่างระหว่างพรสวรรค์ของเขากับของเกรย์สันก็เป็นสิ่งที่เห็น ๆ กันอยู่ แม้ว่าเขาจะดื้อรั้น แต่มันก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร ในเมื่ออีกไม่นานพวกเขาก็ต้องเริ่มทำการทดสอบแล้ว “เกรย์สันดูมั่นใจในตัวเองมากทีเดียว…” จู่ ๆ คนที่อยู่เบื้องหลังคอนสแตนซ์ก็พูดขึ้น เฟนด์ขมวดคิ้วและมองตามเสียงไป เขาสังเกตเห็นว่าเป็นผู้ชายคนเดียวกับที่มองพวกเขาด้วยส