บทที่ 688

พอเห็นท่าทีหนักแน่นของเหวินจิง ชายชราก็ได้ถอนหายใจ “ตกลง ตามสบาย” “ขอบคุณนะคะ คุณปู่” ซู เหวินจิงยิ้มตอบ ก่อนจะหันไปมองใบหน้าหล่อของเซิน โมเฟย ด้วยสายตาชอบพอที่ไร้ซึ่งการปิดบัง ริมฝีปากบางยกยิ้มขึ้น “โมเฟย ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้รักฉัน และไม่มีวันตกหลุมรักด้วย ฉันเลยไม่อยากบังคับคุณเรื่องแต่งงาน เพราะรู้ดีว่าผลจากความเจ็บปวดของมันไม่ได้กระทบแค่คุณนะ แต่รวมถึงตัวฉัน คุณปู่ และคนอื่น ๆ ในตระกูลเซินด้วย ฉันไม่ใช่ลูกหลานสายเลือดของตระกูลนี้ และเป็นแค่เด็กที่ปู่เซินรับเลี้ยงเพราะอยากตอบแทนปู่ที่เคยช่วยชีวิตท่านไว้ในสงคราม อันที่จริงแล้ว การที่ปู่เซินรับเลี้ยง ดูแลฉันจนเติบโตมาได้ขนาดนี้ก็นับว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณที่เคยติดค้างไว้หมดแล้ว หรืออาจจะมากเกินไปด้วยซ้ำ” พูดจบร่างเล็กก็หันกลับไปมองปู่เซินอีกครั้ง นัยน์ตาสวยปริ่มไปด้วยน้ำตา เธอเม้มปากสะกดกลั้นมันไว้ แล้วพูดต่อ “ฉันต่างหากที่เป็นคนติดหนี้บุญคุณ และความเมตตาจากตระกูลเซิน ดังนั้น ได้โปรดให้ฉันชดใช้มันเถอะค่ะ ฉันจะจบเรื่องงานแต่งนี่ แล้วคืนอิสระให้คุณเอง” “เหวินจิง เธอไม่ได้ติดค้างอะไรกับตระกูลเซินเลยแม้แต่น้อย” ผู้เฒ่าเซินรีบโต้กลับ ใจของ