บทที่ 450

“ชินจิน รีบ ๆ มาช่วยฉันที!” “คุณอยู่ที่ไหน?” น้ำเสียงของชินจินตื่นตระหนก ทัง โรลชูว บอกที่อยู่แก่เขาไปก่อนจะวางสายเธอยังคงวิ่งต่อไปเรื่อย ๆ ไม่หยุด สายลมพัดผ่านเข้ามาในหูของเธอ ทัง โรลชูว ไม่ได้ยินเสียงอะไรนอกจากเสียงหายใจหอบหายใจของตัวเอง ขาของเธอราวกับถูกเติมเต็มไปด้วยตะกั่ว มันหนักอึ้งเสียจนเธอต้องผ่อนฝีเท้าลง เธอหันหลังกลับไปดูด้วยสัญชาตญาณ และก็เห็นร่างอันดุดันของชายคนนั้นกำลังวิ่งตามมา เธอตกใจกลัว เธอกัดริมฝีปากก่อนจะรีบเร่งฝีเท้าของเธอขึ้นไปอีก “ยัยตัวแสบ! อย่าให้ฉันจับตัวได้นะ ฉันจะทำให้เธอต้องร้องขอชีวิตเลยคอยดู” เสียงตะโกนของชายหนุ่มไล่ตามหลังมา ทัง โรลชูว รู้ดีว่าเขาพูดจริงแน่ ๆ ถ้าเธอถูกเขาจับได้อีกครั้งเธอจะต้องตายแน่ ๆ แต่ขาของเธอมันกลับหนักมากยิ่งขึ้นทุกที เธอวิ่งช้าลง และชายคนนั้นก็ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ มันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสิ้นหวังอยู่ภายในใจ เธอวิ่งต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว! เธอก้มตัวลงจับที่เข่าหายใจหอบหนัก ลำคอของเธอแห้งเผือด จนเธอคิดว่ามันคงโดนเผาไม่ไปหมดแล้ว เธอรู้สึกแย่เอามากๆ “วิ่งสิ ทำไมเธอไม่วิ่งหนีไปอีกล่ะ?” ชายหนุ่มเข้ามาใกล้เธอ น้ำเสียงของเย็นยะเยือกแ