บทที่ 325

ทัง โรลชูว รู้สึกราวกับว่าเธอนอนหลับมานานเธอตื่นขึ้นมาเห็นเพดานสีขาวของโรงพยาบาล และดูเหมือนว่าเธอจะสูญเสียความทรงจำเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ไม่นานภาพของเสียงกรีดร้องที่บ้าคลั่งของ กู โรลโรล ก็ปรากฏขึ้นในความทรงจำของเธอ เธอจำได้ว่าเธอถูก กู โรลโรล เตะเข้าที่ท้อง นั่นเป็นความเจ็บที่ทรมานเป็นอย่างมาก แล้วเธอก็จำอะไรต่อจากนั้นไม่ได้แล้ว เธอจ้องมองเพดานอยู่นานก่อนจะเลียริมฝีปาก นี่น่าจะเป็นโรงพยาบาล จากนั้นเธอก็หันหน้าไปรอบ ๆ ใบหน้าหล่อเหลาสะดุดตาเธอ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกสับสน “ทำไมชินจินอยู่ที่นี่?” เขาหลับอยู่ข้างเตียงที่เธอนอน แม้เขาจะหลับอยู่แต่เขาก็ขมวดคิ้วราวกับว่าเขาฝันร้ายมาก เขาเป็นห่วงเธอมากแน่ ๆ เธอจะเอื้อมมือไปลูบคิ้วที่ขมวดของเขา แต่ก็พบว่ามือของเธอถูกเขาจับแน่น เธอยิ้มอย่างห้ามใจตัวเองไม่ได้ แต่ในใจเธอรู้สึกซาบซึ้งอย่างมาก และเธอยังรู้สึกเสียใจด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะเธอดูแลตัวเองไม่ดี เขาคงไม่ต้องมาเครียดเพราะเธอแบบนี้ เธอถอนหายใจเบา ๆ "ชินจินคะ ชินจิน..." ลู ชินจิน รู้สึกเหมือนมีใครบางคนเรียกชื่อเขา และเมื่อเขาได้ยินเสียงนั้นชัด เขาก็รู้ว่านี่เป็นเสียงของชูวชูว เขา