บทที่ 67 การเฉลิมฉลองครบรอบงานโรงเรียนมัธยม

บาดแผลบนใบหน้าของเนลล์ไม่ได้ร้ายแรงอะไรแพทย์จึงปล่อยให้เธอออกไปหลังจากตรวจร่างกายและทายาลงไป ทันทีที่เธอออกไปเธอก็เห็นกิดเดียนยืนอยู่ที่โถงทางเดิน เธอไม่สามารถบอกได้ว่าเขากำลังคิดอะไรขณะที่เขาอยู่หันหลังอยู่ เมื่อเธอร้องเรียกชายคนนั้นก็หันกลับมา “ตอนนี้คุณดีขึ้นไหม?” เนลล์พยักหน้าและเห็นว่าเขากำลังถือโทรศัพท์อยู่จึงถามว่า “คุณกำลังโทรศัพท์อยู่หรือเปล่า?” "อืม" กิดเดียนจ้องมองใบหน้าของเธออย่างระมัดระวังสักพัก “ยังเจ็บอยู่ไหม?” “ไม่แล้ว” ยาที่หมอให้เธอได้ผลดีมาก มันเย็นและสดชื่นบนผิวของเธอและความเจ็บปวดก็หายไปในไม่ช้า ในที่สุดกิดเดียนก็รู้สึกโล่งใจ ทั้งสองคนไปที่ เคลียวอเตอร์ วิลล่า เพื่อทานอาหารค่ำตามแผนที่วางไว้ ในอีกด้านหนึ่งลิลี่ ยังคงตกใจเมื่อรู้ว่าเนลล์อยู่กับ กิดเดียน ลีย์ จริงๆ เธอถือตัวเองอยู่ในระดับสูงมาโดยตลอดและดูถูกเนลล์เมื่อพวกเขาเรียนหนังสือ หลังจากนั้นเมื่อคนที่เธอชอบ เจสัน มอร์ตัน ถูกเนลล์พรากจากเธอไปเธอก็ยิ่งเกลียดชังเธอมากขึ้น โชคดีที่เมื่อมีบางอย่างเกิดขึ้นในครอบครัวเจนนิงส์เนลล์ ก็เปลี่ยนจากการเป็นผู้หญิงที่สูงและมีอำนาจมาเป็นสุนัขหลงทางที่ไม่สามารถกลับบ้า