บทที่ 66 ขอโทษเธอซะ

"คุณหมายว่าไง 'ไม่มีทาง'? รีบขอโทษคุณลีย์และคุณเจนนิงส์!” ลิลี่ โอแฮร์ ในที่สุดก็ตอบสนอง แม้ว่าเธอจะยังไม่เต็มใจและถึงแม้ว่าความเกลียดชังของเธอที่มีต่อเนลล์จะลงสู่กระดูกของเธอ แต่เธอก็เข้าใจว่ากิดเดียน ลีย์ ไม่ใช่คนที่เธอจะรุกรานได้ ดังนั้นเธอจึงพูดอย่างไม่เต็มใจว่า “ฉันขอโทษค่ะ คุณลีย์ ” กิดเดียนเลิกคิ้ว “ผมไม่รู้สึกถึงความจริงใจในคำขอโทษของคุณโอแฮร์เลย” ลิลี่กำหมัดแน่น เช่นเดียวกับที่เธอรู้สึกอับอายมากขนาดนี้ในระหว่างที่เธอพบกับชายในตำนานและน่าทึ่งคนนี้เป็นครั้งแรก แต่มันก็ต้องอยู่ต่อหน้าเนลล์ด้วยเช่นกันความไม่เต็มใจและความขุ่นเคืองรุนแรงพุ่งเข้ามาในหัวใจของเธอ แต่ทั้งหมดก็ถูกระงับทันทีที่เธอได้พบกับการจ้องมองที่เย็นชาของกิดเดียน เธอหายใจเข้าลึก ๆ และพูดอีกครั้งว่า “ฉันขอโทษคุณลีย์ ฉันผิดไปแล้ว" “คุณขอโทษใคร?” “นาย…” ในที่สุดลิลี่ก็จับได้และมองไปที่เนลล์โดยไม่เต็มใจ “ฉันขอโทษคุณเจนนิงส์” ริมฝีปากของเนลล์โค้งงอ "คุณพูดอะไร? ขอโทษ ฉันไม่ได้ยินเลย คุณช่วยพูดดังได้ไหม?” ลิลี่ โอแฮร์ “ ... ” ริมฝีปากของกิดเดียนโค้งงออย่างสนุกสนาน เขาจับมือของเนลล์แล้วเขาก็เห็นด้วย “ใช่ผม