บทที่ 601 กลับไปหาเจ้าของ

เขาหมดปัญญาและในที่สุดเขาก็พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ “โอเค ผมรู้แล้ว” เขาลุกขึ้นเดินไปและยื่นมือออกไป “ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมขอให้คุณมีความสุข ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่เป็นเหมือนเมื่อก่อน แต่เรายังเป็นเพื่อนกัน” ด้วยเหตุนี้ ลูซี่จึงยืนขึ้น จากนั้นรอยยิ้มที่จริงใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ เธอจับมือเขา “อืม เพื่อนที่ดี” ในขณะนั้น จู่ ๆ ไซมอนก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนอันนุ่มนวลของเขา ไหล่ของชายคนนั้นกว้าง และแสดงความรู้สึกอบอุ่นที่คลุมเครือ ลูซี่ตกตะลึง แต่ไซมอนก็ไม่ได้ทำอะไรหลังจากนั้น ทั้งหมดที่เขาทำก็คือ กอดเธอเบา ๆ หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดว่า “ผมขอให้คุณมีความสุข” ร่างกายที่แข็งทื่อของลูซี่อ่อนลงและเธอก็ยิ้ม "ขอบคุณ" การสนทนาของพวกเขาจบลงที่นั่น ไซมอนออกไปก่อนเพราะเขาต้องถ่ายทำรายการ และส่วนของลูซี่นั้นเป็นช่วงถัดไป เธอจึงได้พักผ่อนมากขึ้น หลังจากที่ไซมอนจากไป คาริน่าก็เข้ามา และมองไปรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอื่นนอกจากลูซี่ เธอถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปในห้อง "พี่แคทซ์ เป็นยังไง คุณได้ทำข้อตกลงกับพี่ไซมอนแล้วใช่ไหม?” ลูซี่พยักหน้าและให้ คาริน่ารินน้ำผึ้งหนึ่งแก้วให้เธอ เธอดื่มแล้