บทที่ 383 นายน้อยคนรองของฟอสเตอร์

กลุ่มบอดี้การ์ดเริ่มสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อจู่ ๆ พวกเขาก็หยุดชะงักกลางคัน ด้านหลังของประธานลอว์สันที่ตามเธอมาเช่นกัน "ฮะ? ทำไมพวกแกถึงหยุดอยู่ตรงนั่น? เธออยู่ที่ไหน?" ในขณะที่บอดี้การ์ดมองไปด้านหน้าและมองไปที่หญิงสาวในอ้อมแขนของโจเอลอย่างเชื่อฟัง ประธานลอว์สันก็มองตามพวกเขาจ้องมองด้วยความประหลาดใจ ผู้ชายคนนี้เป็นใคร? ทำไมเขาดูคุ้น ๆ ล่ะ? แม้ว่าโจเอลจะรักษาชื่อเสียงมาโดยตลอด แต่ก็ไม่ค่อยมีใครติดต่อเขามาก่อน แต่ทุกคนรู้จักเขาจากการซุบซิบในแท็บลอยด์ นอกจากนี้ยังเป็นเวลากลางคืนและแสงไฟหลากสีที่ส่องผ่านทางเดินของโรงแรมค่อนข้างสลัว ยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากประธานลอว์สันดื่มเหล้ามากเกินไปและถูกลูซี่เตะ แอลกอฮอล์และความโกรธในระบบของเขาทำให้การมองของเขาขุ่นมัว สิ่งที่เขาเห็นคือ ชายหนุ่มหน้าตาดูคุ้นเคยกอดลูซี่ไว้ในอ้อมกอดของเขา สมมติว่าโจเอลเป็นลูกของเศรษฐีที่เขาเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเขาก็หัวเราะอย่างน่ากลัว “โอ้นี่ฉันกำลังคิดอยู่ว่าคุณไปไหน ฉันเดาว่าคุณคงคิดว่าตัวเองเป็นผู้สนับสนุน” เขาปล่อยรอยยิ้มที่น่ากลัวออกมา “น้องชาย ฉันเป็นประธาน ยานนี ลอว์สัน แห่งเย่เฉิง ผู้หญิงคนนี้เอาเงินของฉันไป