บทที่ 105 ลูกของเขาโทรมา

กิดเดียนจ้องมองเนลล์อย่างเงียบ ๆ "แค่นั้น?" "แล้ว? อะไรอีกล่ะ?” “ไม่มีอะไร” ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยอารมณ์ที่แตกต่างราวกับว่าพยายามปกปิดอะไรบางอย่าง มือของเนลล์กำเข้าหากันแน่นขณะที่เธอรู้สึกวิตกกังวลอย่างฉับพลัน อย่างไรก็ตามเธอสามารถปกปิดอารมณ์ที่แท้จริงของเธอได้ดีมาโดยตลอด เธอฟื้นคืนความสงบได้อย่างรวดเร็วหลังจากที่หลบสายตาของเธอในขณะที่มีการแสดงออกที่ไม่ถูกรบกวนบนใบหน้าของเธอ “ แล้วมีอะไรคืบหน้าไหม?” "มี" ไม่มีอะไรต้องปกปิดเนลล์ เปิดภาพถ่ายที่อาวุโสเคส่งให้เธอ “มีคนมายุ่งกับรถที่แม่ของฉันขับ สายเบรกถูกตัดก่อนล่วงหน้า ฉันสงสัยว่าน่าจะเป็นสาเหตุของอุบัติเหตุ” ตาของกิดเดียนเบิกกว้าง การแสดงออกที่เย็นชาฉายไปทั่วพวกเขา “คุณต้องการความช่วยเหลือจากผมไหม?” “ ไม่!” เนลล์ปฏิเสธตรงๆ “ฉันต้องจัดการเรื่องนี้เป็นการส่วนตัวไม่ใช่ผ่านคนอื่น” แม่ของเธอเป็นคนที่เธอรักมากที่สุดในโลกนี้มาโดยตลอด เธอเป็นเพียงหญิงสาวเมื่อแม่ของเธอเสียชีวิตโดยไม่คาดคิดเมื่อห้าปีก่อน ในตอนนั้นเธอทำอะไรได้ไม่มากนักนอกจากรู้สึกหมดหนทางและไม่มั่นคงกับสิ่งต่างๆมีการเปลี่ยนแปลง เธอต้องถอนรากถอนโคนฆทตกรตอนนี้เธอมีความ