บทที่ 1043 ทนทิ้งเธอไว้ไม่ได้

ตอนแรกกิดเดียนคิดว่าพวกท่านจะอยู่ต่อกันอีกสักหน่อย เนลล์หัวเราะออกมา “พวกท่านสูงอายุกันแล้วนะคะ สุดท้ายแล้วพวกท่านก็ต้องคิดถึงบ้าน ให้จากบ้านไปตลอดไม่ได้หรอกค่ะ” “ที่คุณพูดก็มีเหตุผล” กิดเดียนเดินมาหาหญิงสาวแล้วยื่นแก้วที่ใส่นมให้กับเธอ เนลล์ดื่มนมแล้วถามขึ้นมา “กี่โมงแล้วคะ?” “บ่างสองโมง ยังเช้าอยู่เลยนะ” เนลล์พยักหน้ารับแล้วนิ่งไป ก่อนจะเอ่ยถาม “ฉันกำลังคิดว่า เราควรกลับบ้านด้วยไหมคะ?” กิดเดียนถามขึ้น “เมื่อไรครับ?” “พรุ่งนี้ค่ะ ฉันตรวจดูรายงานสภาพอากาศมาก่อนแล้ว พรุ่งนี้จะมีอากาศแจ่มใส ถึงเวลากลับบ้านหลังจากที่ห่างบ้านมานานแล้วนะคะ ลิซซี่เองก็ต้องไปโรงเรียนด้วย” “ตกลง บอกคุณแม่กับคุณลุงมิลเลอร์ตอนทานอาหารเย็นนะครับ” “ค่ะ” หลังจากที่รับคำแล้ว เนลล์จึงยกเรื่องนี้มาพูดระหว่างที่รับประทานอาหารเย็น เคธี่ตกใจเมื่อรู้ว่าเนลล์กำลังจะกลับ “กลับแล้วเหรอ? ที่นี่ทำให้ลูกรู้สึกอึดอัดหรือเปล่า? ยังไม่ชิน? หรือมีเหตุผลอะไรหรือเปล่า?” เนลล์เผยยิ้ม “ไม่ใช่ค่ะ ที่นี่ดีค่ะ ทั้งสะดวกสบาย และอาหารก็อร่อยมาก ไม่มีอะไรที่หนูไม่คุ้นเคยเลย แต่เราจากบ้านมานานแล้วค่ะ วันหนึ่งเราก็ต้องกลับไป ที่