Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

บทที่ 639

เจย์เล่นกับก้อนหินกลม ๆ ในมือ และจ้องไปที่แองเจลีนด้วยดวงตาที่เย็นชาและมืดมิด เขายังคงไม่พูดด้วย อย่างแรก แองเจลีนได้ยืดคอของเธอเพื่อมองลงไปที่เขา แต่ท้ายที่สุด เธอค่อย ๆ หดคอลง แม้แต่เสียงของเธอก็ลดลงเป็นฝุ่นผง “ทำไมนายไม่โยนมันกลับมาล่ะ ฉันจะไม่หลบด้วย” ดังนั้น เจย์จึงยกก้อนหินขึ้น แองเจลีนปิดตาลงเมื่อเธอเห็นว่าเขากำลังจะขว้างก้อนหินใส่เธอจริง ๆ ก้อนหินมีเสียงหวือผ่านหูของเธอไป แองเจลีนลืมตาขึ้นและมองเจย์ด้วยความสยดสยอง เขาขว้างก้อนหินใส่เธอจริง ๆ เหรอเนี่ย? เขาไม่ได้กลัวที่จะทำร้ายเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะตอนนี้เขาอยู่บนรถเข็นอย่างนั้นใช่ไหม? แองเจลีนไม่พอใจเขา แววตาของเธอเมื่อจ้องมองเจย์ไม่เพียงแต่แสดงความไม่พอใจที่เธอมีต่อเขาก่อนหน้านี้เท่านั้น แต่ยังมีร่องรอยของความเศร้าเสียใจอีกด้วย จากนั้นเธอก็เดินไปทางเขาทั้งน้ำตาเพียงเพื่อจะอ้อมผ่านรถเข็นเพื่อเดินต่อไปได้ “พี่คะ!” โจเซฟินเดินไล่ตามเธอไปพร้อมกับตะโกนเรียกเธอ ทันทีที่เธอเรียกพี่ แองเจลีนก็เดือดขึ้นมาทันที เธอตะโกนออกมา “ฉันไม่ใช่พี่สาวของเธอ!” ใบหน้าที่ดุร้ายของเธอทำให้โจเซฟินตกตะลึง “พี่จะเถียงฉันทำไมในเมื่อพี่ชายข

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.