Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

บทที่ 544

”แม้เวลาจะล่วงเลยมาหลายปี นายหญิงต้องอดทนรับความเย็นชาจากคุณ ไม่มีใครเข้าใจความเจ็บปวดของเธอได้เลย” “ฉันทำผิดกับเธอ” เจมส์พึมพำ “คุณท่านคะ ไปรับนายหญิงกลับมาเถอะค่ะ” เคซี่ย์กล่าว เจมส์มองดูสตอร์มอย่างจริงจังและพูดกับเขาว่า “สตอร์มพาฉันไปที่หอท่าเรือหอมหวนหน่อย” หลังจากที่สตอร์มฟังเรื่องราวความรักอันนองเลือดนั้น เขาก็ยืนอยู่ที่นั่นด้วยความงุนงง ในทันใดที่เขาได้ยินเสียงของเจมส์ เขาก็อยากตวาดออกมา ริมฝีปากของเขาขดขึ้น ให้ตายสิ เขาต้องการเตือนคนแก่ชราคนนั้นว่าเขาไม่ใช่คนรับใช้ของเจมส์และเขาอยากจะบอกว่าเขาเป็นแค่เพียงนักกายภาพบำบัดเท่านั้น กระนั้น ด้วยเหตุที่ชายชราคนนี้ต้องการไปที่หอท่าเรือหอมหวน สตอร์มจึงละทิ้งทิฐิเหล่านั้นของเขาออกไปก่อน เขาพยุงเจมส์ไปที่หอท่าเรือหอมหวน “เจย์ อาเรส นายออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ” เจมส์ตะคอกเมื่อยืนอยู่ตรงหน้าประตู สตอร์มแสดงรอยยิ้มมุมปากออกมา เขาช่างกล้าตะโกนใส่ท่านประธานได้ขนาดนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้แล้วว่าท่านประธานโหดร้ายแค่ไหนเมื่อนึกถึงการล้างแค้นและการแก้แค้น ท่านประธานอดทนเจอความแค้นได้ตลอดชีวิตของเขา เจย์เดินออกมาอย่างสง่างาม เขายืนกอดอก จาก

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.