Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

บทที่ 455

”ต่อไปช่วยปฏิบัติตามฉัน” เจย์กล่าว โรสและโจเซฟินเป็นเหมือนเด็กไร้เดียงสาสองคน พวกเธอก้มหัวและแสดงท่ายักไหล่อย่างช่วยไม่ได้แล้วเดินตามเจย์ไปในที่สุด เจย์มาที่ประตูหน้าของหอท่าเรือหอมหวนและเหยียดนิ้วอันเรียวยาวของเขาเพื่อปลดล็อคประตูด้วยลายนิ้วมือของเขา หลังจากกดปุ่มไม่กี่ปุ่ม เขาก็หันหลังกลับมาและจับมือโรส กดนิ้วของเธอบนตัวล็อคลายนิ้วมือด้วย “จากนี้ไป ใช้ประตูหน้า” เจย์พูดอย่างเศร้าโศกและเย็นชา “ได้เลย” โรสรู้สึกประหลาดใจที่เขาลงข้อมูลลายนิ้วมือของเธอในล็อคประตูลายนิ้วมือนี้ด้วย เขาไม่กลัวว่าเธอจะกลับมาสืบความลับของเขาเมื่อไหร่ก็ได้งั้นเหรอ? ภายในไม่มีแสงไฟจนกระทั่งเขาเปิดไฟขึ้นและหลังจากนั้นเขาก็นั่งลงบนโซฟา แล้วโรสก็ตระหนักว่ามีหนามเล็ก ๆ ของเถาวัลย์ยังติดอยู่ด้านหลังมือซ้ายของเจย์ มันเป็นภาพที่น่าสยดสยอง หากเป็นมือที่หยาบกระด้าง บางทีโรสอาจจะไม่รู้สึกเสียใจ แต่มือของเจย์มีเสน่ห์มาก นิ้วของเขาเรียว ข้อต่อนิ้วมือของเขาได้สัดส่วนที่ดี ยิ่งไปกว่านั้น นิ้วมือเหล่านั้นยังผ่องขาวใสมาก นั่นเป็นมือที่สวยงามยิ่งกว่ามือของนักเปียโนเสียอีก “ท่านอาเรส นายเจ็บไหม?” โรสร้องออกมาอย่างกระวนกระ

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.