บทที่ 1050

โจเซฟินตบหัวตัวเองก่อนขอร้องเจย์ “คุณช่วยพาเธอออกไปหน่อยได้ไหมคะ พี่ชาย?” เจย์ตอบเย็นชา “ถ้าคุณรู้ว่าเธอดื่มเหล้าไม่ได้ ต่อไปก็อย่าเชิญเธอให้มาป่วนงานแบบนี้สิ” โจเซฟินขอโทษ “ฉันผิดเองค่ะ” ด้วยกิริยาที่รุนแรงเล็กน้อย เจย์คว้ามือแองเจลีนและลากเธอออกไปด้านนอก เพราะเจย์ไม่รู้ว่าเกรย์สันขับรถไปที่ไหน เจย์จึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเรียกแท็กซี่ หลังจากยัดแองเจลีนที่เมาเละเข้าไปในรถได้ เขาก็ถามเธอ “ให้ไปส่งที่ไหน?” แองเจลีนค่อย ๆ เอนตัวมาซบบ่าเขาก่อนตอบ “ฉันไปไหนก็ได้ที่คุณไป” เจย์ยกมือนวดหน้าผากที่ตอนนี้ปวดหนึบ ก่อนบอกคนขับ “ไปที่สวนบันทึกรัก” ตลอดทางเธอทิ้งตัวอ่อนยวบพิงร่างเขาเหมือนมีคนถอดกระดูกเธอออกไปจนหมด เขาจับเธอนั่งตรง ๆ ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่เป็นผล จนสุดท้ายเขาก็ยอมแพ้ เขายอมให้เธอซบบนบ่าของเขา แต่เธอก็ไหลตัวลงมานอนหนุนตักเขาก่อนจะหลับไปบนขาของเขา สีหน้าของเจย์ตอนนี้ดูน่ากลัวมาก เขาเพิ่งตัดสินใจว่าจะปลุกยัยขี้เมาคนนี้ขึ้นมา เมื่อเห็นเสี้ยวหน้าเล็กและบอบบางของเธอ ยามหลับเธอดูใสซื่อบริสุทธิ์เหมือนเด็กน้อย จนหลอมละลายความแข็งกร้าวและใจเย็นชาของเขาไปได้ด้วยใบหน้าน่ารักน