บทที่ 1037

เจย์มองแองเจลีนที่มีท่าทางพึงพอใจ แววตาพอใจของเธอนั้นปิดไม่มิด เจย์รู้สึกว่าโมโหจนเดือดเมื่อศักดิ์ศรีและความภูมิใจในตัวเองของเขาถูกแองเจลีนท้าทาย “ถ้าคุณแพ้ก็อย่าร้องไห้แล้วกัน” เขากัดฟันกรอด แองเจลีนแค่นเสียง “หึ ยังไม่รู้สักหน่อยว่าใครจะแพ้กันแน่” แองเจลีนพาเจย์ไปที่แกรนด์ เอเซีย อีสปอร์ต อารีน่า เมื่อเจย์มองเห็นเครื่องเล่นเกมล้ำหน้าหลากหลาย เขาถึงกับพูดไม่ออก “ทำไมเราไม่สู้กันจริง ๆ ล่ะ?” เขาตวัดสายตาเย็นชาไปมองเธอ แองเจลีนสะดุ้งเมื่อโดนเขามองด้วยสายตาเสียดแทง เขาดูเหมือนอยากจะเข้ามาฉีกเธอเป็นชิ้น ๆ ถ้าพวกเขาสู้กันจริง ๆ เธอก็คงโดนยำจนเละไม่เหลือดีน่ะสิ “ฉันกลัวว่าจะทำนายเจ็บไง” เธอกลัวจริง ๆ แต่เธอก็ยังเชิดหน้าและพูดด้วยเสียงอ่อนหวาน เจย์มองจอเล็ก ๆ ของเธอก่อนนั่งลงหน้าเครื่องเกมต่อสู้ แองเจลีนนั่งลงข้างเขา พวกเขาเริ่มเลือกตัวผู้เล่น พวกเขาเปลื่ยนเป็นชื่อของตัวเองเพื่อให้ได้รับรู้ถึงประสบการณ์อย่างสมจริงที่สุด ในตอนเริ่มต้นการแข่ง เจย์ก็พุ่งเข้าหาแองเจลีนอย่างดุเดือดก่อนเตะเธอเข้าที่หัว แองเจลีนหลุดร้องเสียงแหลมเมื่อตัวผู้เล่นของเธอปลิวไปกระแทกพื้น “นายนี้ไม่รู้จักรักหย