บทที่ 842

เมเดลีนแก้มร้อนผ่าวยิ่งขึ้นไปอีก เมื่อเธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจากทางเข้าตรอก เจเรมี่มองอย่างระมัดระวังและจับมือเมเดลีนไว้อีกครั้ง นิ้วของเขาประสานเข้ากับนิ้วของเธอขณะที่เขาหมุนตัวอย่างรวดเร็ว “ข้างในนั้น!” ทันใดนั้นมีคนตะโกนจากด้านหลังพวกเขา เมเดลีนปล่อยมือของเจเรมี่ "ไปซะ พวกเขาจะไม่ทำอะไรฉัน แต่เฟลิเป้จะไม่มีวันให้อภัยคุณ หากคุณถูกจับได้” “ผมจะไม่ให้คุณกลับไปหาเฟลิเป้!” ความมุ่งมั่นของเจเรมี่แน่วแน่ “เจเรมี่! ฉันรักคุณ! ฉันรักคุณ โอเคไหม? กลับไปที่เกลนเดลเดี๋ยวนี้!” เมเดลีนตะโกนใส่เขา ถึงอย่างนั้นเจเรมี่ไม่คิดว่าเมเดลีนกำลังพูดความจริง ในทางกลับกัน เธอดูเหมือนกำลังพยายามทำตัวเพ้อเจ้อกับเรื่องนี้และไล่เขาออกไป สีหน้าของเขาจริงจังและจับมือของเมเดลีนไว้แน่นขึ้น จากนั้นเขาก็รีบเรียกแท็กซี่ก่อนที่จะกลับไปที่โรงแรมที่พวกเขาพักเมื่อคืนนี้ หลังจากที่เมเดลีนลงจากรถ เธอรู้สึกเจ็บที่ท้องน้อยของเธอ เธอรู้สึกเหมือนมีหินหนักทับบนตัวเธอ ความเจ็บปวดนี้รู้สึกคุ้นเคยด้วยเช่นกัน เจเรมี่เห็นสีหน้าของเมเดลีนเปลี่ยนไป และรู้ว่าเขาไม่สามารถซื้อเวลาให้กับเรื่องพวกนี้ได้อีกต่