บทที่ 468

ในขณะที่เขาใช้ความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วนแล้ว จู่ ๆ ไฟอพาร์ตเมนต์ได้ดับลง เจเรมี่รู้สึกได้ว่าลมหายใจของเขาเริ่มติดขัดขณะที่รู้สึกอึดอัดในใจเริ่มสับสนหวั่นไหว เขาโยนขวดไวน์ที่ไม่เหลือแม้แต่แอลกอฮอล์สักหยดลงถังขยะแล้วหันหน้ามุ่งไปยังทางเข้าอพาร์ตเมนต์โดยไม่ลัง และเมื่อเขากำลังจะเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ เขากลับเห็นว่านเฟลิเปเดินออกไป ความอึดอัดที่มีอยู่ในใจของเขาบางส่วนได้หายไปทำให้เขาหยุดเดิน เมื่อเขายังเห็นอีกว่าเฟลิเป้ขับรถออกไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขาไม่รอช้าที่จะรีบเดินเข้าไปในอพาร์ทเมนท์ เจเรมี่ยืนอยู่ที่หน้าประตูของเธอด้วยความโล่งอก เขายังจำได้ว่าเธอเคยเชิญให้เข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของเธอเมื่อครั้งที่เธอใช้ชีวิตอยู่ในฐานะของวีล่า ในตอนนั้น ทำให้เขาได้รับรู้ว่าเธอเองไม่ได้หลับนอนร่วมกับเฟลิเป้จริง ๆ แล้วในตอนนี้เอง เจเรมี่ได้เดินไปที่ประตูและยืนอยู่แบบนั้นด้วยความเงียบ ลมหนาวและหิมะที่พัดผ่านเข้ามาจากทางหน้าต่างได้สร้างความหนาวเย็นทะลุผิวหนังของเขาเข้ามาราวกับเข็ม แต่เจเรมี่กลับไม่สนใจถึงความหนาวเข้ากระดูกนี้ มันไม่มีความหนาวเย็นและความเจ็บปวดใดที่จะเทียบได้กับสิ่งที่เขาได้