บทที่ 433

มาเดลีนไม่คิดว่าเจเรมี่จะโผล่มาอย่างกะทันหันในเวลานี้ เขาไม่ได้เพียงแต่หยุดเธอ แต่เขายังกล่าวแบบนั้นอีกด้วย สายตาของเฟลิเป้เปลี่ยนเป็นเย็นชา “เจเรมี่ นายไม่ได้กำลังเดินทางไปทำงานเหรอ?” “ผมไม่ได้รับอนุญาตให้กลับมาได้หลังจากเสร็จงานงั้นเหรอ? แล้วไม่อย่างนั้นผมจะได้มาเห็นคุณเข้ามายุ่งกับภรรยาของผมเหรอถ้าผมกลับมาไม่ทัน?” เจเรมี่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา เขายังคงจับมือของมาเดลีนไว้ “กลับเข้าไปในบริษัทกันเถอะ” เขาเมินเฉยต่อเฟลิเป้และหันหลังกลับเพื่อพามาเดลีนไปที่ประตู มาเดลีนหันกลับไปมองเฟลิเป้ แล้วตามเจเรมี่เข้าไปในบริษัทอย่างนิ่งสงบ เมื่อกลับมาถึงห้องทำงาน มาเดลีนนึกว่าเจเรมี่จะถามอะไรเธอ แต่เขากลับไม่ได้ถามอะไรเธอเลย “คุณไม่มีอะไรจะถามฉันเหรอคะ?” มาเดลีนมองดูชายผู้มีท่าทางสงบนิ่งด้วยความสงสัย เจเรมี่ถอดเสื้อคลุมออกแล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ผมมีอะไรต้องถามอย่างนั้นเหรอ?” “คุณจะไม่ถามฉันหน่อยเหรอว่ามีอะไรอยู่ในแฟลชไดรฟ์นี้ และทำไมฉันถึงเอามันให้เฟลิเป้?” “ถ้าคุณอยากจะบอกผม คุณก็คงจะบอกผมเอง” เจเรมี่ยิ้ม ดูเหมือนว่าคำพูดของเขาจะไม่ได้ตั้งใจอยากรู้คำตอบมากนัก “คุณไม่อยากถามฉั