บทที่ 422

เอโลอิสรีบตามไปในที่เกิดเหตุ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความวิตกกังวล “วีล่า ทำไมจู่ ๆ ถึงได้เดินออกไปกลางถนนแบบนั้น มันอันตรายรู้ไหม! ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม?” ได้ยินดังนั้น มาเดลีนก็ได้สติของตัวเองกลับมาอย่างสมบูรณ์ เธอส่ายหัวและพูดว่า “ฉันแค่คิดอะไรเพลินไปหน่อย ขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือ แต่ว่าฉันต้องไปแล้ว” เอโลอิสและฌอนทั้งสองคนสังเกตได้ว่ามาเดลีนมีพฤติกรรมแปลก ๆ เล็กน้อยและทำให้พวกเขาเป็นกังวล แต่ในเวลานี้มาเดลีนได้ขึ้นรถแท็กซี่หายไปอย่างรวดเร็วจากมุมถนน เธอลงจากรถเมื่อแท็กซี่ขับมาจอดที่หน้าอาคารบริษัทวิทแมน ตลอดระยะทางที่เดินทางมาที่นี่ ในหัวมาเดลีนยังคงคิดวนไปมากับเรื่องที่ได้ยินเมื่อไม่นานมานี้ มันอาจจะเป็น? ‘ไม่มีทางเป็นไปได้ หลุมฝังศพนั่นที่เจเรมี่พาฉันไปครั้งล่าสุดนั้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฉันอย่างแน่นอน’ ‘เขาเกลียดฉันมากขนาดนั้น ทำไมต้องสร้างหลุมศพให้ฉันด้วย นับประสาอะไรกับท่าทางที่ดูกังวลจนแทบคลั่งในตอนที่เขาไม่เห็นขี้เถ้าของฉันอยู่ที่นั่น? มาเดลีนใช้ความคิดกับตัวเองอย่างเงียบ ๆ ขณะที่เดินไปเปิดประตู’ เธอเปิดประตูก้าวเข้ามา กลิ่นน้ำหอมฉุนจัดก็ได้ลอยเข้ามาปะทะเข้ากับจมูกเธอใ