บทที่ 395

“แม่สามีงั้นเหรอ?” มาเดลีนเยาะเย้ยขณะที่เธอพูด การเยาะเย้ยปรากฏให้เห็นในรูปลักษณ์อันน่าหลงใหลของเธอ “กล้าดียังไงมาเรียกตัวเองว่าแม่สามี?” “...” ดวงตาของคาเลนเบิกกว้างด้วยความตกใจ มาเดลีนดึงแขนของเธอกลับขณะที่เธอกวาดดวงตาที่ภาคภูมิใจของเธออย่างเย็นชาเหนือการแสดงออกที่หงุดหงิดและโกรธเคืองของคาเลน ทันใดนั้นความเยือกเย็นก็กระจายไปทั่ว “คุณเป็นคนต้องระวังตัวเองเมื่ออยู่ใกล้ฉัน ฉันไม่ใช่ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด และฉันจะไม่ยอมให้คุณเดินชนฉัน ดุด่าฉัน หรือตีฉันตามที่คุณต้องการได้ง่าย ๆ หรอกนะ” “นี่เธอ...” มีความโกรธเคืองในดวงตาของคาเลน ขณะที่เธอยกแขนขึ้นเพื่อจะให้บทเรียนแก่มาเดลีน “หยุด!” น้ำเสียงเยือกเย็นของเจเรมี่พุ่งเข้ามา มือของคาเลนหยุดชะงักกลางทาง มาเดลีนขมวดคิ้วและแยกริมฝีปากสีชมพูของเธอ “คุณไม่เห็นหรือไงว่าเจเรมี่ห่วงใยฉันขนาดไหน? อย่าทำให้ฉันขุ่นเคือง เข้าใจไหม?” “...” คาเลนโมโหจนพูดไม่ออก ความกลัวปรากฏขึ้นในดวงตาของมาเดลีนขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นและเดินไปหาเจเรมี่ “กลับกันเถอะ เจเรมี่ ฉันคิดว่าคุณป้าไม่อยากจะเห็นหน้าฉัน” เจเรมี่ส่งสายตาเยือกเย็นให้คาเลน “นี่จะเป็นครั้งสุดท