บทที่ 226

ได้ยินที่เจเรมี่พูดแล้ว เมเรดิธเหมือนเธอจะหมดเรี่ยวแรงจะยืน ดูเหมือนว่าเขาจะจริงจังในครั้งนี้ “เจเรมี่ ทำแบบนี้ได้ไงกัน?” เอโลอิสร้องขอความยุติธรรมให้เมเรดิธทันที “เมเรดิธ อยู่กับนายมาหลายปี และลูกที่เธอให้กำเนิดออกมานั้นก็อายุได้ห้าขวบแล้ว ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา เธอได้รับความอับอายในเชิงไม่ดีมากมายในฐานะภรรยาน้อย ตอนนี้ เพราะคนโง่เช่นมาเดลีน นายถึงกลับไม่ต้องการเมเรดิธอีกต่อไปงั้นเหรอ?” เธอถามออกมา อารมณ์ของเจเรมี่ระส่ำมากและสายตาของเขามืดลงในทันใด เขาไม่อยากได้ยินคนใช้คำว่า ‘มาเดลีนคนโง่’ เมื่อพูดถึงมาเดลีน “หุบปาก!” อาวุโสวิทแมนดุกลับอย่างโกรธเกรี้ยว “คุณหญิงมอนต์โกเมอรี แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นลูกสาวที่พลัดพรากไปนาน แต่นั่นก็ไม่ควรใช้วิธีนี้เป็นการชดเชยหนี้ที่ติดค้างกับลูกสาวตัวเองแบบนี้! มาเดลีนเองถูกเลี้ยงดูมาด้วยพ่อแม่ของเธอเช่นกัน! หากพ่อแม่ของเธอรู้ว่าเธอต้องทนทุกข์ทรมานมามาก พวกเขาเองก็จะรู้สึกเศร้าและทุกข์ใจเช่นกัน!”อาวุโสวิทแมนถอนหายใจยาวขณะที่เขาพูด “เด็กที่น่าสงสารคนนั้น มาเดลีน ต้องแบกรับความผิดเช่นนี้แม้กระทั่งว่าเธอจะเสียชีวิตไปแล้ว…” เขาถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะค่อ