บทที่ 160

‘ขอบคุณ’ คำที่เธอเปล่งออกมาเบา ๆ ก้องอยู่ในหูของเขา แต่ว่า มันกลับวิ่งเข้าสู่หัวใจของเจเรมี่เป็นอย่างมาก ทันทีที่เจเรมี่เห็นใบหน้าที่สวยงามตรงหน้าเขา เขารู้สึกราวกับว่าเขากลายเป็นประติมากรรม ในเสี้ยววินาทีนั้น เขาสูญเสียวิญญาณและสติสัไปทั้งหมด เขารู้สึกด้วยซ้ำว่านี่เขาอาจกำลังฝันอยู่ ใบหน้าสวยตรงหน้าจ้องเขม็ง มันเจ็บปวดมาก! ‘แมดดี้!’ เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองจากการกรีดร้องชื่อของเธอในใจได้ หัวใจของเขาที่เคยตกอยู่ในห้วงนิทราในช่วงสามปีที่ผ่านมากลับตื่นขึ้นอย่างกะทันหัน มาเดลีนยิ้มเบา ๆ เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเจเรมี่ ‘คุณแปลกใจไหม เจเรมี่? ‘อดีตภรรยาที่คุณดูถูกมาตลอดยังไม่ตาย ‘อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ใช่ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด ที่รักคุณมากจนละทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเอง ความรักตัวเอง และแม้แต่ตัวเธอเองทั้งหมดไม่ว่าอะไรก็ช่าง’ “ฉันต้องขออภัย คุณวิทแมน ฉันยังมีบางอย่างที่ต้องดูแล ดังนั้นฉันจะต้องขอตัวกลับแล้วตอนนี้”มาเดลีนหดมือและเดินผ่านเจเรมี่อย่างสง่างามคงไว้ซึ้งความใจเย็น เมื่อสัมผัสที่อบอุ่นถูกดึงออกจากมือของเขา เจเรมี่กระตุกหนึ่งครั้งก่อนกลับสู่ความรู้สึกของเขา กลิ่นหอมแปลกพิเศษบุกเข้า