บทที่ 1345

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เมเดลีนก็รู้ทันทีว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤติ เธอพลิกตัวไปด้านข้างและพยายามจะลุกขึ้นจากพื้น ทว่าไรอันก็ดึงเธอให้เข้าไปเผชิญหน้ากับเขาอย่างแรง “ผมปล่อยโอกาสสุดท้ายนี้ไปไม่ได้อีกแล้ว เอวลีน” แววตาของไรอันเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น และแดงก่ำราวกับปีศาจจากนรก ขณะที่มือใหญ่ของเขายื่นมือออกมาเพื่อฉีกกระโปรงของเมเดลีน เมเดลีนคว้ามือนั้นไว้แล้วกัดเข้าไปอย่างแรง ไรอันขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะยังคงดื้อรั้นได้แบบนี้ ทว่าเขาก็เพิกเฉยและจับมือของเมเดลีนเอาไว้ ก่อนจะก้มศีรษะลงเพื่อจูบเธอ “คนสารเลว ปล่อยฉันนะ!” เมเดลีนดิ้นรนสุดกำลัง แต่แรงของเธอเทียบกับเขาไม่ได้เลย “เจเรมี่!” เธอร้องเรียกเจเรมี่ด้วยหวังในใจลึก ๆ ว่าเขาจะมาปกป้องเธอจากปีศาจร้ายตรงหน้า “คนสารเลว แกโกหกฉัน! แกบอกว่าจะพาฉันไปหาเจเรมี่นี่!” เมเดลีนด่าออกมาด้วยความโกรธ จูบที่ไรอันกำลังจะมอบให้เธอหยุดลงกลางอากาศ คำพูดของเมเดลีน ทำให้เขารู้ถึงสภาพจิตใจของเธอเป็นอย่างดี ปกติแล้วเมเดลีนจะไม่พูดแบบนี้ออกมา ‘โอ้ เธอโดนฉันทำให้เป็นบ้าไปแล้วจริง ๆ’ ไรอันคิดแล้วเมินเฉย และตอนนี้เมเดลีนก็หลุดพ