บทที่ 1312

เจเรมี่เฝ้าดูอดัมเตรียมเข็มแล้วฉีดยาให้กับเมเดลีน เพียงไม่กี่วินาที แต่ให้ความรู้สึกยาวนานมากเหลือเกิน ในขณะที่เมเดลีนเองก็ยังไม่ได้สติอยู่ตลอดเวลา เจเรมี่เริ่มสติเลือนราง ตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย นอกจากเฝ้าดู เขารู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วทุกประสาทสัมผัสของเขาอีกครั้ง “เธอจะตกอยู่ในอันตรายจนถึงแก่ชีวิตหรือเปล่า?” ไรอันถามอย่างตรงไปตรงมา เจเรมี่เองก็รอคำตอบเช่นกัน เขามองดูอดัมที่นั่งยอง ๆ อยู่กับพื้นแล้วเริ่มเก็บอุปกรณ์ทางการแพทย์ “หลอดเลือดแดงใหญ่ของเธอไม่เป็นไร ไม่อย่างนั้นผมก็คงช่วยอะไรไม่ได้” จากนั้นไรอันก็หันกล้องมาที่ตัวเอง “แกได้ยินแล้วใช่ไหม เจเรมี่? ทำตามที่ฉันสั่งไปก่อนหน้านี้ ไม่อย่างนั้นแกจะไม่ได้เจอเอวลีนอีกเลย” จากนั้นไรอันก็วางสายไป เมื่อเห็นหน้าจอดับลง เจเรมี่ก็นึกถึงข้อมูลที่เขาเพิ่งได้รับมาเมื่อสักครู่นี้ทันที จากนั้นเขาก็หันหลังกลับไปโดยไม่ลังเลเลยสักนิด … เมเดลีนหลับไปตลอดทั้งคืน และในตอนที่ตื่นขึ้นแสงแดดอันอบอุ่นก็ส่องกระทบหางตาของเธอ เธอกะพริบตาอย่างเหนื่อยล้าและรู้ว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่ จากนั้นจิตใจของเธอก็รู้สึกหนักอึ้งและยุ่งเหยิ