บทที่ 127

เจเรมี่เคาะประตูอย่างไม่พอใจ “มาเดลีน เปิดประตู” “เจเรมี่ไปซะเถอะ ฉันไม่อยากเจอคุณ” มาเดลีนปฏิเสธเขาอย่างเย็นชา และเธอหันหลังจากไปตัดการสนทนากับเขาทันที เธอซ่อนต่างหูก่อนอาบน้ำ เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่แห้งและสบายก่อนจะเปิดเครื่องทำความร้อน ทำให้ตัวเองอุ่นขึ้นในที่สุด มาเดลีนมองดูเวลา และเวลาผ่านไปเกินกว่าครึ่งชั่วโมง เจเรมี่น่าจะออกไปแล้ว เธอเดินไปที่ประตูและฟังให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้ยินเสียงข้างนอกอีกแล้วก่อนที่จะเปิดประตู ทันทีที่เธอเปิดประตูออกไป ร่างยาวและหล่อเหลาของเจเรมี่อยู่ตรงหน้าเธอ! ทั้งตัวของเขายังเปียกอยู่ แม้กระทั่งผมของเขายังมีหยดน้ำหลงเหลือ สีหน้าของเขาก็ดูไม่ดีนัก ดวงตาที่ลึกล้ำของเขาจ้องไปที่มาเดลีน ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัว เธอไม่ได้หวังว่าเขาจะยังอยู่หน้าประตูแม้ว่าจะเป็นวันที่ลมแรงที่สุดในฤดูหนาวก็ตาม มาเดลีนตกใจ และคำตอบแรกของเธอคือปิดประตู แต่ช้าเกินไปมือของเจเรมี่ขวางไว้ ในทันทีเขาใช้แรงเพียงเล็กน้อยก่อนผลักประตูให้เปิดออกอย่างง่ายดาย เมื่อเขาเข้าไปข้างในเขาโยนกุญแจรถของเขาให้กับมาเดลีน “มีเสื้อผ้าสำลองในรถของผม ไปเอามาให้หน่อย” หลังจากออกคำสั่งให้มาเดลีนช่วย เขา