บทที่ 1191

ในขณะนั้นเมเดลีนอยู่ในรถที่กำลังมุ่งหน้าไปที่โรงแรมซึ่งเป็นที่จัดงานวันเกิดของท่านเคลเวอร์ จากนั้นเธอก็เข้าไปในห้องน้ำของโรงแรมเพื่อเปลี่ยนชุดและมัดผมเป็นหางม้าต่ำ เมเดลีนไม่แม้แต่จะแต่งหน้าและเดินออกจากห้องน้ำมาด้วยรองเท้าลำลองธรรมดา ๆ ก่อนที่เธอจะได้รับสายจากไรอันอีกครั้งและตอบกลับอย่างไม่ค่อยพอใจว่า “ฉันถึงแล้ว” “งั้นเหรอ?” ไรอันประหลาดใจ “งั้นหาที่รอก่อนนะ เดี๋ยวผมก็ถึงที่นั่นแล้ว” “ถึงแล้วค่อยคุยกัน” เมเดลีนวางสายอย่างเย็นชาและเดินไปที่ห้องจัดเลี้ยงเพียงลำพัง ขณะที่เดินไปตามทางเดินอันทอดยาว เธอก็รู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังเดินตามอยู่ แต่เมื่อหันกลับไปเธอก็ไม่พบใคร เมเดลีนคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหยุดฝีเท้าแล้วหันหลังเดินกลับไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเดินผ่านประตูทางออกบันไดหนีไฟ เธอก็ชะงักและหันกลับไปผลักประตูบันไดหนีไฟทันที “อ๊ะ!” ผู้หญิงที่ซ่อนตัวอยู่หลังประตูไม่รู้ว่าเมเดลีนจะพรวดพราดเข้ามา เธอจึงถูกประตูชนเข้าที่ศีรษะแล้วร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมเดลีนคว้าข้อมือผู้หญิงคนนั้นอย่างแรง “เธออีกแล้วนะ! เธอเป็นใคร? ทำไมต้องคอยตามและแอบดูฉันด้วย!” เธอถามและเอื้อมมือไปเพื่อถอดแว