บทที่ 1163

ในตอนแรกเมเดลีนคิดว่าเป็นสายจากคนร้าย แต่เสียงที่ส่งมาจากปลายสายกลับเป็นเสียงผู้หญิง “กำลังตามหายัยลูกใบ้อยู่เหรอเอวลีน?” เมเดลีนหยุดเดินในทันใดและถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เธอเป็นใคร?” “ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่าฉันเป็นใคร เธอแค่ต้องรู้เอาไว้ว่าลูกใบ้ของเธอกำลังจะได้พบพ่อกับแม่ของเธอในเร็ว ๆ นี้แหละ ฮึ” ผู้หญิงคนนั้นเยาะเย้ย แล้ววางสายโดยไม่พูดอะไรอีก เจเรมี่เข้าไปในรถและเห็นเมเดลีนยืนเหม่ออยู่ในระยะไกล เขาจึงลงจากรถและเดินเข้าไปหาเธออีกครั้ง “ลินนี่ คุณอยู่บ้านกับแจ็คเถอะ เดี๋ยวผมจะพาลิเลียนกลับมาอย่างปลอดภัยเอง” ในตอนนั้นเองเมเดลีนจึงได้สติและจับมือเจเรมี่เอาไว้ “เจเรมี่” “ไม่ต้องกังวล” เขาเข้าใจความกังวลในดวงตาของเมเดลีนจึงปลอบโยนเธอด้วยความรัก และมองเข้าไปในดวงตาทรงเสน่ห์ของเธอเพื่อสร้างความมั่นใจ “เชื่อผม ผมจะพาลูกสาวตัวน้อยของเรากลับบ้านอย่างปลอดภัยแน่นอน” ‘ลูกสาวตัวน้อยของเรา’ ขอบตาของเมเดลีนร้อนผ่าว และในขณะนี้เธอรู้สึกได้ว่าเจเรมี่ห่วงใยลิเลียนอย่างแท้จริง เธอไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่พยักหน้า “ค่ะ ฉันจะรอคุณรับลูกสาวของเรากลับบ้าน” “โอเคครับ” เจเรมี่ลูบศีรษะของเธอเบา ๆ แล้วขั