บทที่ 1142

นาญ่านั่งลงช้า ๆ และปล่อยให้พนักงานใส่รองเท้าให้เธอ เอวาไม่อยากเสียเวลากับนาญ่าอีก เธอจึงกำลังจะเดินออกไป แต่อีกฝ่ายกลับเหน็บแนมเธออีกครั้ง “จะไปแล้วเหรอ คุณลองค์? ของที่นี่ราคาสูงเกินไปสำหรับคุณหรือเปล่าคะ? ไม่เป็นไรหรอก แดเนียลกับฉันเป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็ก ตอนนี้ฉันให้คุณยืมเงินได้นะถ้าคุณอยากจะได้อะไร อย่าใส่แต่ของปลอมเลยจะดีกว่านะ ใช่ไหม? คิดดูสิถ้ามีคนรู้เข้ามันจะน่าอายขนาดไหน” การแสดงออกของนาญ่าแสดงออกถึงความหยิ่งยโสว่าเหนือกว่า ขณะเดียวกันเธอก็กำลังโชว์สร้อยข้อมือที่ข้อมือของตัวเองไปด้วย เมื่อเห็นว่าเอวาจ้องอยู่ นาญ่าก็ยกข้อมือขึ้นมา “สร้อยข้อมือเส้นนี้สวยไหม? แต่สร้อยราคาหกหลักแบบนี้ยังไงก็สวยอยู่แล้วล่ะ นี่เป็นสร้อยข้อมือรุ่นลิมิเต็ดของมิสแอลเลดี้เมื่อสองปีที่แล้ว เงินที่มีคุณตอนนี้คงไม่พอที่จะซื้อมันแล้วล่ะ” เอวายิ้มและชมขณะที่มองอีกฝ่ายโม้ “ไม่น่าล่ะ ว่าทำไมมันถึงสวยขนาดนี้ เป็นรุ่นลิมิเต็ดของมิสแอลเลดี้นี่เอง” ด้วยอีโก้ที่มีทำให้นาญ่าลุกขึ้นมา แล้วเดินเข้าไปหาเอวาด้วยรองเท้าที่พึ่งสวมเสร็จ “คุณคือเอวา ลองค์ใช่ไหมล่ะ?” เอวาพยักหน้า “มีอะไรให้ฉันช่วยเหรอคะ คุณเมนเดซ