บทที่ 61 ความอ่อนโยนที่น่าอึดอัดใจ

ฌอน สจ๊วต ได้ยินเสียงหัวใจของเขาหล่น “ฉันไม่สนใจว่าเธอจะเชื่อหรือไม่ แต่นี่เป็นการเข้าใจผิด เจน ดันน์” เข้าใจผิด? เจน ดันน์ จ้องไปที่ ฌอน สจ๊วต เขาบอกว่าเป็นเรื่องที่เข้าใจผิดจริงหรือ? "คุณชายสจ๊วต คุณกำลังพยายามบอกฉันว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับคุณ และคุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้หรอ?” เธอไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เธอรู้สึกได้เพียงว่าหัวใจของเธอร้อนรุ่มและปวดร้าวจนแทบหายใจไม่ออก “แล้วคุณเชื่อคำพูดของคุณเองไหมคุณชายสจ๊วต? คุณคิดว่าจะมีใครทำแบบนั้นกับฉันถ้าไม่อยู่ภายใต้คำสั่งของคุณ” การแสดงออกของ ฌอน สจ๊วต นิ่งเฉย ... เธอพูดถูก! ถ้าเขาไม่ได้สั่งอะไร จะมีใครกล้าทำแบบนี้กับเธอ? บางทีสิ่งที่ เอลิออร์ ไวท์ พูดก็เป็นความจริง วิธีที่เขาปฏิบัติต่อเธอ และทัศนคติของเขาที่มีต่อการทดสอบทั้งหมดเมื่อสามปีก่อนได้กำหนดสถานการณ์ และประสบการณ์ของ เจน ดันน์ ในช่วงสามปีที่ผ่านมาใช่หรือไม่? นั่นคือสิ่งที่กระตุ้นให้คนเหล่านั้นปฏิบัติต่อเธออย่างไร้ห้าวหาญเช่นนั้นหรือ? ฌอน สจ๊วต เงยหน้าขึ้นก็พบกับการจ้องมองของเธอ “ถ้าฉันบอกว่า…” “คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไร ฉันจะเชื่อทุก ๆ สิ่งที่คุณพูดจริง ๆ”