บทที่ 891 เผด็จการและไร้ยางอาย

เชอรีชจ้องเขา พวกเขาจ้องหน้ากันอยู่สักพัก บอยล์ระงับความโกรธแล้วปล่อยข้อมือเธอ เขาเดินออกไปจากห้อง เขานั่งลงบนโซฟาและพยายามทำให้ตัวเองสงบลง บอยล์เคาะสันจมูก และหยิบบุหรี่ออกมาจากในลิ้นชักใต้โต๊ะออกมาจุด แชะ เขาจุดบุหรี่แล้วสูบ เขาควบคุมอารมณ์และค่อย ๆ สงบลง หลังจากสูบบุหรี่ เชอรีชเดินออกมาจากห้องนอน และนั่งลงบนโซฟาโดยไม่มองเขา บอยล์เคาะก้นบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ แล้วขมวดคิ้วมองเธอ "คุณจะไปไหน?" เธอเหมือนเด็กที่กำลังโมโห เธอตอบโดยไม่หันมามองเขา "ฉันจะกลับบ้าน" บอยล์ลุกขึ้นและเดินมาหาเธอ เขาดึงเธอมาและกดเธอติดผนัง เธอถูกเบียดติดกับหน้าอกเขา เขาก้มลงมองเธอ "นี่ก็คือบ้านของคุณนะ" "ไม่ใช่" บอยล์ยังโกรธอยู่แต่ไม่กล้าโมโหใส่เธอ "คุณเป็นคนคิดเรื่องแข่งรถ หรือเป็นความคิดของเกล?" "เป็นความคิดของฉันเอง" มันเป็นความเห็นของเธอ เธออยากลองแข่งรถ บอยล์ขมวดคิ้วแน่นขึ้น เขาโกรธมาก "การแข่งรถมันน่าสนใจตรงไหน?" "ความตื่นเต้นไงล่ะ" "มีเรื่องตื่นเต้นอย่างอื่นให้ทำตั้งเยอะ" เชอรีชตอบ "แต่ฉันชอบแข่งรถ" บอยล์กัดฟัน "ก็ได้" ยังไงเขาก็ซื้อที่ดินที่เมาท์ ไซออน ไว้แล้ว ในเมื่อเธอชอบแข่งรถมาก