บทที่ 850 อยากจะรักคุณ แม้ว่าฉันจะเสียศักดิ์ศรีของฉัน

เชอรีชกลับไปที่หอพักของเธออย่างสิ้นหวัง ไม่นานหลังจากนั้น เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากไทเลอร์ ไทเลอร์พูดอย่างตื่นเต้น “เจลลี่ บีน เดือนหน้าฉันจะกลับไปที่เมืองหลวง พ่อของฉันจัดการสถานที่ในฐานะนักเรียนแลกเปลี่ยนที่มหาวิทยาลัยของเธอให้แล้ว อีกไม่นานเราก็จะได้เรียนด้วยกันเหมือนตอนที่เราเป็นเด็กแล้ว” เชอรีชถือโทรศัพท์แนบหูของเธอด้วยมือข้างหนึ่ง ขณะที่กอดเข่าแนบหน้าอกของเธอ ก่อนที่เธอจะรู้ตัว น้ำตาก็เริ่มไหลลงอาบแก้มของเธอ เธอต้องการหาใครสักคนมาระบายอารมณ์ของเธอ แต่เธอก็ไม่กล้าทำแบบนั้น เธอถูกทิ้ง และตั้งครรภ์ตั้งแต่ยังไม่ได้แต่งงาน เธอควรพูดเรื่องที่น่าอับอายนี้กับคนอื่นอย่างไร? “เจลลี่ บีน เธอสบายดีไหม? ทำไมเธอไม่พูดอะไรเลย? เธอไม่ตื่นเต้นที่ฉันได้ไปเรียนที่โรงเรียนของเธอเหรอ?” เชอรีชกลืนน้ำลาย และกลั้นน้ำตาของเธอกลับไป เธอฝืนยิ้ม และตอบว่า “แน่นอน ฉันตื่นเต้น ฉันจะไม่รู้สึกเหงาถ้านายอยู่ที่นี่” ไทเลอร์พึงพอใจ “ฉันรู้อยู่แล้ว ถ้าไม่มีฉันเคียงข้างเธอ เธอคงจะเหงามาโดยตลอด” “ไทเลอร์ ขอบใจนะ” ไทเลอร์ยิ้มด้วยอย่างเขินอาย “ทำไมเธอถึงขอบคุณฉันล่ะ? ฉันไม่ได้ไปเรียนที่โรงเรียนของเธอเพียงเพื่อรั