บทที่ 1195 รักที่เห็นแก่ตัว

เชนน์ลงไปทำอาหารเย็นด้านล่าง แยนนี่นั่งอยู่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง ก่อนถอดผ้าคลุมหน้าและเครื่องประดับผมอื่น ๆ ออก จากนั้นเธอก็เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าชุดอยู่บ้านสบาย ๆ เธอรู้สึกดีขึ้นมากหลังจากที่ถอดชุดแต่งงานหนักอึ้งออกแล้ว ต่อมาเธอก็เก็บลำไย ถั่ว และพุทราแดงที่วางเกลื่อนอยู่รอบเตียงออกไปเพื่อที่ว่าตอนนอนจะได้ไม่เจ็บ แล้วเธอก็หยิบลำไยลงไปให้เชนน์ด้านล่าง เชนน์กำลังทำบัวลอยอยู่ในครัวเปิดสไตล์อเมริกัน แยนนี่เดินไปหาเขาแล้วถามว่า “ไส้อะไรเหรอ?” “งาดำน่ะ เธอชอบไหม?” “ชอบนะ” แยนนี่ปอกเปลือกลำไยแล้วก็เอาลำไยที่ปอกแล้วป้อนใส่ปากเชนน์ เขาอ้าปากรับลำไยโดยไม่ได้สนใจว่าเธอป้อนอะไรให้กิน ลำไยหวานมาก ปกติเชนน์ไม่ค่อยชอบของหวาน ๆ แต่ว่าเขาก็แค่ขมวดคิ้วเล็กน้อยเท่านั้น แยนนี่แกะลำไยอีกลูกป้อนเข้าปากตัวเอง ลำไยนั้นให้พลังงานดีก็จริงแต่ถ้ากินมาก ๆ ก็เอียนได้ ขณะที่ทำบัวลอยอยู่ เชนน์ก็แนะว่า “ฉันจะบอกเฮนรี่ให้ส่งคุณป้ากันฮาจาร์มาที่นอร์ธ ซิตี้พรุ่งนี้ เราอยู่ที่มาร์ธาส์วินยาร์ดต่ออีกสักสองสามวันพักผ่อนรับอากาศบริสุทธิ์แล้วถือเป็นการฮันนีมูนด้วย” แยนนี่พยักหน้า เธอกอดเอวเขาแล้วเอ่ย “แน่นอน เอ