บทที่ 11

“ชุดทั้งสามเหมาะกับคุณมากที่รัก คุณชอบมันไหม?เราจะซื้อทั้งหมดถ้าคุณชอบ!” พนักงานขายสาวสองคนไม่กล้าดูถูกเฟนด์อีกต่อไป พวกเขายืนอยู่ที่นั่นอย่างน่าเวทนา เมื่อได้ยินคำพูดของเฟนด์ เซเลน่าก็หน้าแดง เธอยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับคำว่า “ที่รัก” สักนิด “ฉันยังคิดว่ามันแพงเกินไป!” จากนั้นเซเลน่าก็เปลี่ยนกลับเป็นเสื้อผ้าของเธอแล้ว เธอดูชุดทั้งสามแล้วตอบด้วยรอยยิ้ม “มันสำคัญที่ความคิด ชุดเดียวก็พอ ไม่ต้องมากขนาดนั้น!” “เดี๋ยวก่อน! เพียงแค่ยอมรับว่าคุณยากจน เลิกเสแสร้งเถอะนะ อย่าแม้แต่คิดจะออกจากร้านหากคุณไม่สามารถจ่ายเงินได้ในวันนี้!” คุณนายคาเรนผู้ร่ำรวยได้เริ่มเยาะเย้ยพวกเขา เมื่อพนักงานขายหญิงได้ยินคำพูดเหล่านั้นพวกหล่อนรู้สึกยินดี ‘ทั้งสามคนนี้แสดงท่าทีอวดดีแม้ว่าพวกเขาจะยากจนก็ตาม มาดูกันว่าคุณจะรับมืออย่างไรในตอนนี้คุณได้พบกับบุลคลที่แข็งแกร่งแล้วตรงหน้าแล้ว’ อย่างไรก็ตามจากความคาดหวังของพวกเขา เฟนด์ได้ส่งชุดทั้งสามให้กับพนักงานขายก่อนหน้านี้ “เอาสามชุดนี้ ใส่ถุงให้ฉัน!” “คุณจะซื้อจริงๆเหรอ? รวมเป็นเงินเกือบสองแสนเหรียญ…” หญิงสาวถามด้วยความประหลาดใจจากนั้นก็เดินนำไปในที่สุด หลังจากนั้นครู่หนึ่งกล่าวว่า “เชิญทางนี้ค่ะท่าน!” เฟนด์เดินตามไปและหยิบการ์ดทองออกมา ตัวเลขบนการ์ดมีทั้งหมดแปดตัว “นี่ ... ใช้ได้ไหม” พนักงานขายขมวดคิ้วอดไม่ได้ที่จะพึมพำออกมา นี่เป็นครั้งแรกของเธอที่ได้เห็นการ์ดเช่นนี้ “ทำไมคุณเอาแต่พ่นเรื่องไร้สาระ? ไม่ต้องใช้รหัสผ่านสำหรับการจ่ายเงินที่ต่ำกว่าหมื่นล้านเหรียญ!” เฟนด์มองเธออย่างไม่สบอารมณ์จากนั้นก็โบกมือให้เซเลน่าที่กำลังรอเขาอยู่ เฮือก! พนักงานขายสูดลมหายใจอึกใหญ่ อย่างใดเธอก็ยังรู้สึกว่าชายคนนี้ก่อนหน้าเขากำลังโกหก แม้แต่แบล็คการ์ดที่ทรงพลังที่สุดที่เธอรู้จักก็จำกัดเฉพาะธุรกรรมที่ไม่ต้องใช้รหัสผ่านต่ำกว่าสิบล้านเหรียญเท่านั้น ในขณะเดียวกันบุคคลนี้กลับบอกเธอว่าบัตรของเขาอนุญาตให้ทำธุรกรรมโดยไม่ต้องใช้รหัสผ่านต่ำกว่าหมื่นล้าน? ถ้านั่นไม่ใช่เรื่องโกหก มันคืออะไรกันแน่? อย่างไรก็ตามเธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะยิ้มและเปิดการ์ดผ่านเครื่องอ่าน น่าแปลกที่การทำธุรกรรมสำเร็จทันที! “โอ้พระเจ้า เขาพูดความจริงเหรอ?” พนักงานขายสาวสวยกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก แม้ว่านั่นจะเป็นเรื่องโกหก แต่การ์ดก็ยังสามารถทำธุรกรรมได้โดยไม่ต้องใช้รหัสผ่านสำหรับเงินจำนวนนั้น ตัวตนของบุคคลนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นลูกค้าประเภทนี้จะถือว่าเป็น VIP ท่ามกลาง VIP ของธนาคาร “นี่ค่ะคุณชาย เรายินดีพร้อมให้บริการเสมอ!" เป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะพบกับลูกค้าที่ร่ำรวยเช่นนี้ พนักงานขายสาวสวยส่งการ์ดกลับไปให้เฟนด์อย่างเคารพและโค้งคำนับเล็กน้อยพยายามเอาใจเขา “ว่าไงนะ? ไม่ดูถูกว่าฉันยากจนแล้วเหรอ? ยังขอให้กลับมาอีกเหรอ” เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชาขณะดึงการ์ดของเขา “ทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันไม่คิดว่าจะมองคนไม่ออก!” พนักงานขายสาวสวยตอบด้วยรอยยิ้มจากนั้นกล่าวเสริมว่า “ถ้าคุณซื้อสินค้าที่นี่ทุกวันฉันก็สามารถรับใช้คุณทันที!” ท้ายที่สุดแล้วทั้งสามชุดนี้ให้ค่าคอมมิชชั่นที่ค่อนข้างดีโดยเฉพาะชุดที่มีราคามากกว่าหนึ่งแสนเหรียญ ซึ่งคนส่วนใหญ่ไม่สามารถซื้อได้ เฟนด์ไม่ได้ให้ความสนใจกับหล่อนอีก จากนั้นเขาก็ไปหาเซเลน่าและโจแอน “ไปกันเถอะ แม่ เราจะไปซื้อของที่อื่นและดูว่ามีร้านไหนที่เหมาะกับแม่บ้าง!” “คุณจริงจังไหม? คุณจ่ายเงินจริงหรือ” คุณนายคาเรนยืนอยู่หน้าประตูรอสอนบทเรียนให้เฟนด์ เมื่อเธอเห็นพนักงานขายนำทางเฟนด์ออกไปอย่างปลื้มปิติเธอก็รู้สึกผิดหวัง แม้ว่าเธอจะไม่ได้ขาดแคลน แต่เธอก็ยังคงรู้สึกเจ็บปวดถ้าเธอใช้เงินสองแสนเหรียญได้ในครั้งเดียว ยิ่งไปกว่านั้นเธอเพิ่งพูดคำที่มีความหมายออกไป “เกะกะขวางทาง! ไสหัวออกไป!” เฟนด์กล่าวอย่างเย็นชาเมื่อเขาไปถึงประตูและจ้องมองไปที่บอดี้การ์ดเหล่านั้น “ไอ้เด็กเหลือขอ อวดดีเกินไปแล้ว!” หัวหน้าบอดี้การ์ดพูดยั่วยุ เขาก้าวไปข้างหน้าและส่งหมัดไปที่ใบหน้าของเฟนด์ ปัง อย่างไรก็ตามเขาถูกส่งลงไปจอดบนพื้นอย่างแรงในชั่วพริบตา “นี่…” เหล่าบอดี้การ์ดที่เหลือตะลึง เด็กเหลือขอคนนี้ดูเหมือนจะเป็นนักสู้ที่มีความสามารถ “ยืนทำอะไรกันอยู่? ไปพาตัวขึ้นมา! ให้ตายเถอะ แกกล้าตีคนของฉันได้ยังไง นั่นถือเป็นการดูหมิ่น ฉันคือคุณนายคาเรน!” คุณนายคาเรนชี้นิ้วและตะคอกออกคำสั่งของเธอ เมื่อได้เห็นเช่นนั้นเธอก็โกรธมาก ปัง ปัง ปัง! น่าเสียดายที่ในเวลาถัดมาเธอก็พูดไม่ออก บอดี้การ์ดที่มีความสามารถของเธอที่ผ่านการฝึกอบรมพิเศษล้วนนอนอยู่บนพื้นไม่สามารถแตะต้องได้แม้แต่เสื้อผ้าของเขา “คุณนายคาเรน อยากลองดูไหม” เฟนด์ จ้องมองคุณนายคาเรนอย่างเย็นชาพลางกระดิกนิ้วอย่างเชิญชวนไปทางหล่อน “ทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิด เด็กน้อยฉันเห็นว่านายเป็นนักสู้ที่มีความสามารถ ทำไมไม่มาเป็นบอดี้การ์ดของฉัน ฉันจะจ่ายให้นาย!” คุณนายคาเรนยิ้มอย่างเชื่องช้า ถ้าบอดี้การ์ดของเธอยังเทียบกับเฟนด์ไม่ได้ แล้วคนอ่อนแอย่างเธอจะทำไรได้? เธอคงจะตายด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว “เป็นบอดี้การ์ดของคุณ? ฮ่า ๆ คุณกำลังประเมินตัวเองสูงเกินไป!” สำหรับเฟนด์ข้อเสนอนั้นเป็นเรื่องตลก เขาเป็นนายแห่งเก้ามหาเทพแห่งสงคราม และเข้าร่วมในสงครามนับไม่ถ้วน ไม่จำเป็นที่จะต้องลดตัวลงเป็นผู้คุ้มกันของใครบางคน? “ลูก เราไปกันเถอะ!” โจแอนรู้สึกกลัว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นฉากดังกล่าว อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งของลูกชายของเธอนั้นน่าทึ่งจริง ๆ คนพวกนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา "ไปกันเถอะ แม่เสื้อผ้าในร้านนั้นดูเหมาะกับแม่…” “ไม่เป็นไรลูก ลูกใช้เงินไปมากแล้ว ไม่ควรใช้รางวัลของลูกจนหมด!” “ไม่เป็นไรครับแม่ ลูกชายของแม่อยากซื้อเสื้อผ้าให้แม่ นั่นเป็นสิ่งที่ควรทำไม่ใช่เหรอ” … สักครู่เซเลน่าก็มีเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ หลังจากรับสายแล้วสีหน้าของเธอก็ไม่น่าดูขึ้นมาทันที “เป็นอะไรไปที่รัก?!” เมื่อเห็นเช่นนั้นเฟนด์ก็ถามทันที “ คุณทำ อีวาน เทย์เลอร์ บาดเจ็บอย่างรุนแรงใช่หรือไม่” สีหน้าของเซเลน่าเย็นชา ก่อนที่เฟนด์จะอธิบาย เธอก็ตำหนิอย่างโกรธ ๆ ว่า “ทำไมเธอถึงชอบการต่อสู้กันมาก? ใช่คุณยอดเยี่ยมมาก หลังจากเป็นทหารไม่กี่ปี ตอนนี้คุณมีพลังมากใช่ไหม? คุณจะทุบตีใครก็ตามที่ทำให้คุณขุ่นเคืองใช่หรือไม่” “เฮ้อ เฟนด์ดูคุณสิ อีวานคือคนที่เราไม่สามารถจะทำให้ขุ่นเคืองได้ เขาเป็นคนใจแคบมาก ตอนนี้คุณได้ทำให้เขาขุ่นเคืองแล้วเราจะไม่ได้อยู่อย่างสันติในอนาคต!” โจแอนถอนหายใจ “อีวานเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้เซเลน่าตกงานตลอดมา ตอนนี้เขาเป็นผู้อำนวยการของเทย์เลอร์ กรุ๊ป ตราบใดที่เขาพูดใครจะกล้ารับตัวปัญหาอย่างเซเลน่าเข้าทำงาน?” “แต่เขาสมควรได้รับมันจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาอยู่ในฐานะสมาชิกของครอบครัวเทย์เลอร์และลูกพี่ลูกน้องของเซเลน่าเขาคงตายไปนานแล้ว!” เฟนด์หันหน้าออกจากนั้นก็พูดว่า “ไอ้เลวนั่น ตอนที่กลับมาผมไม่รู้ว่าคุณถูกไล่ออกจากครอบครัวเทย์เลอร์ ผมได้พบกับอีวาน และเขากล้ามากที่จะบังคับให้ไคลีกินขนมปังที่เขากระทืบแล้ว ผมจะทนได้ยังไง!?” "อะไรนะ?!" เมื่อได้ยินเช่นนั้นเซเลน่าก็ตกใจ “ไอ้เลวนั่น เขาทำเกินไปแล้วจริงๆ เขากล้าทำกับไคลีแบบนั้นได้ยังไง” ทั้ง ๆ ที่เป็นแบบนั้นเธอมองไปที่เฟนด์ ในที่สุดก็ตระหนักว่าเธอได้กล่าวโทษเขาอย่างไม่ถูกต้อง “ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุนั้นคุณจึงทุบตีเขา อย่างไรก็ตามตอนนี้คุณปู่โกรธมากและเรียกพวกเราไปพบ พ่อแม่ของฉันกำลังเร่งไปแล้ว พวกเขาสั่งให้เรารีบไป” “จะต้องกลัวอะไร เป็นความผิดที่พวกเขาก่อขึ้น ผมยังไม่ได้สะสางกับเรื่องที่พวกเขาไล่พวกคุณออกจากตระกูลเทย์เลอร์!” เฟนด์คำรามในคอก่อนพูดขึ้นว่า“ ไปกันเถอะ!”