บทที่ 894 ฝันดีนะ เชอรีช

เชอรีชโยนกล่องปฐมพยาบาลกลับไปให้บอยล์ เธอพูดเสียงเย็นชา "กระจกอยู่ในห้องน้ำ คุณทำเองสิ" บอยล์กอดเธอจากข้างหลังทันทีที่เธอหันไป เขาพูดเสียงเศร้าแต่ก็ยังแหย่เธอ "ดูสภาพผมสิ สงสารผมหน่อยได้ไหม?" บอยล์ยิ้มเมื่อเขาพูดแบบนั้น เชอรีชอ้าปากและอยากพูดว่า 'ทำไมถึงหน้าไม่อายเช่นนี้?' แต่บอยล์จับไหล่เธอให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา ชายหนุ่มเปิดกล่องปฐมพยาบาลด้วยความชำนาญ เขาหยิบก้านสำลียื่นให้เธอ และท่าทางของเขานั้น...สมควรถูกซ้อมแล้วล่ะ บอยล์ยืนพิงโต๊ะและทำตัวสบาย ๆ เขาชี้ที่ใบหน้าให้เชอรีชเห็นแผลฟกช้ำ เพื่อให้เธอทำแผลได้ง่ายขึ้น เชอรีชไม่รู้จะพูดยังไง เชอรีชจุ่มสำลีลงไปในไอโออีน ก่อนจะแตะสำลีลงบนใบหน้าของเขา เธอค่อนข้างมือหนัก บอยล์ขมวดคิ้วเพราะเจ็บนิดหน่อย เชอรีชทำหน้าเรียบเฉย เธอเตือนเขาตอนที่กำลังทำแผลให้ "ฉันไม่ใช่คนมือเบานะ ฉันมือหนัก" บอยล์พูดไม่ออก เขามองใบหน้าที่สวยและละเอียดอ่อนของเธอ สักพักเขาก็ยิ้มบาง "ถึงจะมือหนัก แต่ผมก็ชอบนะ" เชอรีชเงียบ เธอแตะสำลีลงบนแผลเขาแรงขึ้น บอยล์รู้สึกเจ็บแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาปล่อยให้เธอทำตามใจและมองเธอด้วยความรักใคร่ เขามองเธอด้วยความเสน่หาและเย