บทที่ 818 ทำให้เธอตกหลุมรักมากขึ้น จนเธออยู่ไม่ได้โดยไม่มีเขา

บอยล์กลับเข้าไปในห้องของเขา เชอรีชเดินตามเขาเข้ามา เธอเห็นเขานั่งบนโต๊ะ และกำลังดูตลาดหุ้นในคอมพิวเตอร์ เธอก้มตัวลงบนโต๊ะ และเท้าคางมองเขา "คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่กินหัวหอม กระเทียม และผักชี?" บอยล์หันมามองเธอ เขาเลิกคิ้วขึ้นและตอบ "เพราะผมช่างสังเกตน่ะสิ" “ในเมื่อคุณเป็นคนช่างสังเกต ทำไมถึงไม่รู้ว่าคุณน้าชอบอะไรล่ะ?" บอยล์ตอบเสียงทุ้มต่ำ "แม่ผมไม่ได้เป็นคนเลือกกินเหมือนคุณนะ" เชอรีชยิ้ม เธอมองเขาทำท่าทางแปลก ๆ และหยิ่ง "บอยล์ ลอว์สัน ยอมรับมาเถอะ ยอมรับมาซะว่าคุณชอบฉันมาก คุณชอบฉันจนต้องเห็นเรื่องทุกอย่าง แม้แต่เรื่องเล็ก ๆ ที่เกี่ยวกับฉัน" เธอคิดว่าเขาจะปฏิเสธ แต่ชายหนุ่มมองเธอแล้วตอบ "ไม่ใช่เรื่องปกติหรอกเหรอ ที่จะรู้ว่าแฟนผมชอบอะไร? ผิดตรงไหนที่รักแฟนมาก? คุณมีปัญหาหรือไง? หืม?" เชอรีชพูดไม่ออก เขาพูดเหมือนว่าเธอไม่ใช่แฟนของเขา ชาบหนุ่มเชยคางเธอขึ้นมาด้วยนิ้วเรียว เขาขยับเข้าไปใกล้แล้วจูบริมฝีปากเธอ เธอไม่มีโอกาสโต้ตอบ อืม...บอยล์เป็นคนเอาแต่ใจ เวลาอาหารกลางวัน โซเนียทำอาหารเก่งมาก เธอทำอาหารง่าย ๆ แค่ไม่กี่อย่าง มันอร่อยมาก จนเชอรีชต้องกินข้าวสองชาม บางทีเธอคงทานมากเ