บทที่ 1179 เหตุฉุกเฉิน 3

เมื่อทุกคนจากไป ก็เหลือเพียงแยนนี่และเชนน์อยู่ในห้องผู้ป่วย เชนน์ยิ่งกล้ามากขึ้น เขาคว้ามือของแยนนี่มาแล้วซุกเข้าไปใต้ผ้าห่ม เขายิ้มเหมือนพวกนักเลงแล้วถามเธอว่า “เป็นไงบ้าง? อุ่นไหม?” แยนนี่ได้แต่จ้องเขาเขม็งโดยไม่พูดอะไร เชนน์ดึงมือข้างหนึ่งออกมาแล้วโบกตรงหน้าเธอ “ทำไมเธอถึงได้เย็นชากับฉันจัง? เธอไม่ยิ้มเลย นี่ฉันทำอะไรไม่ดีให้เธอโกรธเหรอ?” “...เปล่า” แยนนี่สายตาอ่อนลง “เธอโกหก เธอเป็นภรรยาฉันนะทำไมถึงต้องทำตัวเหมือนเป็นคนแปลกหน้ากับฉันด้วย? ก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ของเราสองคนไม่ดีเหรอ? หรือว่าฉันรักเธอไม่มากพอ?” แยนนี่เจอระดมคำถามใส่เสียจนเธอไม่รู้ว่าจะตอบยังไง เธอได้แต่เพียงพูดว่า “คุณเพิ่งจะฟื้น นอนพักก่อนเถอะ” “ฉันพักมาพอแล้ว ฉันนอนจนเริ่มจะเวียนหัวแล้วเนี่ย คุยกับฉันหน่อยเถอะ” แยนนี่ไม่มีอะไรที่จะคุยกับเขา “เราจะคุยเรื่องอะไรกันดีล่ะ?” เชนน์ยกมือข้างหนึ่งไปหนุนหัวไว้ แล้วอีกข้างก็จับมือเธอ ดวงตาสีดำเข้มของเขามองใบหน้างดงามของเธอก่อนพูด “บอกฉันเรื่องของเรา เรารักกันได้ยังไง เราแต่งงานกันยังไง ถึงฉันจะจำอะไรไม่ได้แต่สัญชาตญาณก็บอกว่าฉันเกลียดความคิดเรื่องการที่ต้องแต่งงานแล