บทที่ 541

มีอากลับโทษซัมเมอร์สำหรับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ฉันรู้จักซัมเมอร์มาหลายปี เธอไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครก็ได้มารังแกเธอ จู่ ๆ เธอก็ถอดหน้ากากของเธอออก ตอนที่ทุกคนเห็นใบหน้าที่มีรอยแผลเป็นของเธอ พวกเขาต่างก็ตกใจจนอ้าปากค้าง ยาราถามออกไปอย่างเห็นใจ “มันเกิดขึ้นได้อย่างไรเหรอ?” ซัมเมอร์บอกกับผู้หญิงคนนั้นด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่งที่สุด “เธออยากเห็นใบหน้าของฉันนักไม่ใช่หรือไง? มันก็เป็นเเค่ใบหน้าพัง ๆ เเล้วจะทำไมล่ะ? ฉันไม่ได้รู้สึกเศร้าหดหู่ หรืออับอายอะไรทั้งนั้น แล้วเธออยากจะหัวเราะเรื่องอะไรล่ะ? ที่ฉันน่าเกลียดน่ะเหรอ? เเล้วจะทำไม? ความน่าเกลียดของฉันทั้งหมดนั้นก็มาจากพี่มีอาสุดที่รักของเธออย่างไงล่ะ เธอคิดว่าฉันไม่รู้หรอกเหรอว่าเธอเป็นคนจ้างให้คนพวกนั้นมาวางระเบิด?” มีอาเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดนั้นเอง เธอมันร้ายกาจมาก! ฉันเคยคิดว่าเธอก็เป็นคนที่ไม่มีพิษมีภัยคนหนึ่ง จุดนั้นเองที่ฉันแน่ใจว่าเธอคือ นางดอกบัวดำ! ฉันรู้สึกได้ถึงความโกรธในอกของฉันที่ต้องการเอาคืนให้ซัมเมอร์ แต่ก่อนที่ฉันจะทำอะไรออกไป ยาราก็เตะเข้าไปที่มีอาทันที เธอไม่ทันตั้งตัวเลยล้มลงไปกับพื้น หลังจากนั้น ฉันก็ได้ยินเเต่เสีย