บทที่ 448

แม่ของแซคคารี่เคยพูดครั้งสองครั้งว่าฉันดูคล้ายกับผู้หญิงคนนั้นมาก เมื่อเธอหันหน้าทั้งใบหน้ามาทางฉัน ฉันรู้สึกราวกับว่าฉันกำลังมองดูตัวเองในอนาคต ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ฉันน่าจะเหมือนผู้หญิงคนนี้แน่นอน ฉันเดินเข้าไปใกล้และนั่งลงตรงข้ามกับเธอ วอลเลซขอตัวจากไปอย่างชาญฉลาดแล้วพูดว่า “แม่ครับ ผมพาเธอมาหาแม่ตามที่สัญญาแล้ว! พวกคุณคุยกันไปก่อน ผมจะกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้อง ก่อนแล้วจะมาร่วมกับคุณทั้งสองนะ” หลังจากที่วอลเลซจากไป ฉันก็เหลือเพียงลีโอ และบอดี้การ์ดคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ฉัน เธอยื่นกาแฟให้ฉันหนึ่งถ้วยแล้วพูดว่า “เธอให้พวกเขาออกไปก็ได้นะ” ฉันพยักหน้าให้ลีโอ เขาจึงยืนห่างจากฉันออกไป 10 เมตร หลังจากที่พวกเขาให้ระยะห่างกับพวกเราแล้ว สตรีผู้สูงศักดิ์ก็พูดด้วยน้ำเสียงใจเย็นว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบกับหนูตั้งแต่ที่เราจากกัน” งั้นเธอก็ไม่ได้เห็นฉันตอนที่เธอบริจาคไตให้ฉันงั้นเหรอ? ฉันเม้มปากและยังคงเงียบ เธออธิบายและพูดต่อว่า “ฉันคิดถึงหนู และต้องการพาหนูมาดูแลด้วยตัวของฉันเอง แต่เมื่อฉันนึกถึงพ่อของหนูขึ้นมา… เขาโกหกฉัน และทำลายความรักของฉันที่มีให้เขา ฉันเกลียดเขามาก และฉ