บทที่ 425

เขาสวมแหวน แซคคารี่เก็บแหวนนั่นไว้ และสวมมันในคืนงานหมั้นของเรา เขาสวมใส่มันในฐานะแหวนหมั้นจากฉัน แซคคารี่ก้มหัวลงจูบหน้าผากฉัน ฉันกอดร่างสูงนั้นไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เจ้าของเสียงทุ้มพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน “เบล เมื่อเรามีเวลาว่าง ฉันจะพาไปพบใครคนหนึ่ง” ถ้าแซคคารี่ตั้งใจจะพาฉันไปพบใคร คน ๆ นั้นจะต้องเป็นคนที่สำคัญกับเขาอย่างแน่นอน ฉันเงยหน้าขึ้น จ้องมองเขา “แน่นอนค่ะ เราจะไปพบใครเหรอคะ?” เขากระแอมเบา ๆ “คนที่ทำให้ฉันยังมีชีวิตอยู่” เขากอดเอวบางของฉัน จากนั้นเราเดินไปที่ระเบียง มาร์ตี้และโจชัวร์ทั้งคู่ต่างถือไมโครโฟนไว้ และกำลังร้องเพลง ขณะเดียวกัน ยาราปีนขึ้นไปบนบ้านต้นไม้ที่อยู่บนต้นวูถง และมองไปที่พวกเขา เสียงเล็กเอ่ยขึ้น “บ้านของเราคึกครื้นมีชีวิตชีวาทุกวันเช่นเดียวกับยารา... แม้ว่าเธอดูเหมือนคนร่าเริง แต่ปกติแล้วเธอเป็นคนเงียบ ๆ” แซคคารี่ส่งเสียงเป็นการตอบรับ “เธอค่อนข้างโดดเดี่ยว” เขาพูด “โดดเดี่ยวยังไงเหรอ?” ฉันถามอย่างสงสัย “เธอเป็นอัจฉริยะตั้งแต่ยังเด็ก ปกติแล้วเด็กอัจฉริยะนั้นจะโตไว และไม่ค่อยมีช่วงเวลาเล่นสนุกในวัยเด็ก เมื่อพวกเขาโตขึ้น พวกเขาจึงชอบความสนุกสนาน” แซคคา