บทที่ 345

รถขับเคลื่อนออกไปอย่างช้า ๆ ฉันเอียงศีรษะและมองออกไปนอกหน้าต่าง หิมะมากมายกำลังโปรยลงมาทำให้คืนนี้กลายเป็นอีกคืนหนึ่งที่สวยงาม และเงียบสงบราวกับภายในจิตใจของมนุษย์ เพราะที่เมืองอู่มีทั้งฝนและหิมะตก ฉันจึงไม่เคยชอบวันที่หิมะตกแบบนี้ เพราะมันทั้งหนาวเย็นและชื้น แต่การที่ฉันหันก็ตกหลุมรักอากาศแบบนี้ได้ โดยเฉพาะกับหิมะตกที่ฟินแลนด์และในเมืองเอสโป นั่นเป็นเพราะฉันตกหลุมรักเมืองนี้โดยใครบางคน แคโรถอนหายใจและมองผ่านหิมะที่ปกคลุมหนา ทันใดนั้นดันเหลือบไปเห็นรูปร่างของใครบางคนอยู่ตรงหน้าต่าง มีชายหนุ่มยืนอยู่ตรงหน้าต่างที่ชั้นสองด้วยท่าทางมั่นคงและแข็งแรง เขายังคงหล่อเหลาเหมือนอย่างเคย ถึงแม้ว่าเขาจะดูโหดร้ายและไร้หัวใจ แซคคารี่อยู่ในคฤหาสน์ ร่างเล็กไม่กล้ากระพริบตา และไม่กล้าที่จะบอกคนขับรถให้หยุดรถด้วยเช่นกัน ฉันกลัวว่าถ้าเขาเห็นฉันอีก เขาจะหายตัวไปทันที แต่การที่รถเคลื่อนตัวเร็ว ก็ทำให้ภาพของเขาหายไปในชั่วพริบตา หญิงสาวรีบหันไปมองข้างหลังอย่างรวดเร็ว ทว่าร่างที่คุ้นเคยกลับไม่ได้อยู่ตรงหน้าต่างแล้ว หรือว่านั่นจะเป็นภาพลวงตา?! มือเรียวลูบท้องพลางหลับตาลง ฉันบินกลับไปถึงเมืองถงตอนตี