บทที่ 8

“แม่ไม่ว่าแม่จะพูดยังไงเขาก็ยังคงเป็นพ่อของไคลีและลูกเขยของแม่ อย่าไปเยาะเย้ยเขาแบบนั้นอีกได้ไหม!” “เรื่องมันผ่านไปแล้ว มันกลายเป็นอดีตไปแล้ว เราควรจะหยุดพูดถึงมัน!” เซเลน่าเป็นคนใจดีและเข้าใจคนอื่นเหมือนเดิม “พอกันที! เราไม่มีความจำเป็นต้องนับเขาเป็นลูกเขยของเรา!” ฟีโอน่าตอบโต้กลับ “ถูกต้อง ถ้าไม่ใช่เพราะแก ขาของฉันก็คงไม่อยู่ในสภาพแบบนี้!” แอนดรูว์กลั้นความเสียใจที่เกิดขึ้นไว้ในแบบเดียวกัน “แต่เขาทำผิดอะไร? ย้อนกลับไปหนูนอนกับเขาทั้ง ๆ ที่ไม่คิดว่าตัวเองจะมาท้อง!” เซเลน่ารู้สึกทำอะไรไม่ถูก มันเป็นการกระทำที่หน้าไม่อายของเธอเองที่ทำให้เกิดสิ่งนี้ขึ้น แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะไปทำแท้งเด็กได้ สถานการณ์ที่พวกเขาเผชิญจนถึงจุดนี้ถือเป็นการชดเชยความผิดพลาดที่เธอทำในตอนนั้น “แกไม่ต้องมาอุ้มเด็ก แก...แกกำลังพยายามทำให้ฉันหัวใจวายจริง ๆ” ฟีโอน่ากระแทกเท้าด้วยความหงุดหงิด “ไม่เป็นไร มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้ว ตอนนี้เขากลับมาจากสงครามแล้ว มาดูกันว่าเขาจะหาอะไรทำในอนาคตได้ไหม ไม่แน่ชีวิตเราอาจจะดีขึ้นในที่สุด!” “แอนดรูว์หยิบบุหรี่ออกมาแล้วจุดไฟ เขาโกรธมากเมื่อเห็นเฟนด์ แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้ สุดท้ายไคลีก็ยังคงเป็นหลานสาวของเขาเนื้อและเลือดของลูกสาวของเขาเอง “มันจะดีขึ้นแค่ไหนกัน? เปรียบเทียบได้กับเหมือนตอนที่เราอยู่ทาวน์เฮาส์หรือไม่” ฟิโอน่ายังคงโกรธเกรี้ยว “เซเลน่าแม่ของผมอยู่ที่ไหน ทำไมผมไม่เห็นเธอ” เฟนด์ขมวดคิ้ว เขากลับมาได้สักพักแล้ว แต่เขาก็ยังไม่เจอแม่ชาวน่าบอกกับเขาว่า แม่อยู่กับพวกเขา “แม่ยังทำงานอยู่ เราไม่สามารถช่วยเธอได้มาก แม่ของคุณไม่มีศึกษาแถมอายุก็มากแล้ว เธอทำได้เพียงเป็นพนักงานทำความสะอาดเท่านั้น รายได้ของเธอค่อนข้างน้อยมาก แต่เธอก็มีแบ่งให้เราบ้างบางส่วน ในฐานะครอบครัวเราทำได้แค่นี้!” เซเลน่าพูดอย่างเศร้าใจ “มา! พาผมไปหาเธอ! คุณคงรู้ว่าเธอเป็นคนดูแลทำความสะอาดถนนเส้นไหนใช่ไหม” เมื่อได้ยินว่าแม่ของเขาทำงานเป็นคนทำความสะอาดและรายได้ของครอบครัวทั้งหมดขึ้นอยู่กับการเก็บขยะของเธอ เฟนด์รู้สึกอึดอัดมาก “ไอ้สารเลว ฉันบอกให้แกหย่ากับเซเลน่าซะ ยิ่งไปกว่านี่นฉันจะไม่ปล่อยให้แกไปโดยไม่มีเงินอย่างน้อยสิบล้านดอลล่าร์สำหรับค่าตอบแทนที่ลูกสาวฉันเสียความบริสุทธิ์ไป!” ขณะที่พวกเขากำลังจะจากไป เขาได้ยินเสียงระเบิดที่รุนแรงของฟิโอน่าจากด้านหลัง … ดวงอาทิตย์ที่กำลังแผดจ้าอยู่บนท้องฟ้า ในวันฤดูร้อนที่ร้อนแรงทำให้อุณหภูมิบนพื้นดินสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ที่ข้างถนนหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งถือหมวกขณะทำความสะอาดถนน พึมพำ! ขวดน้ำแร่ที่หมดแล้วถูกโยนลงตรงหน้าหญิงวัยกลาง หญิงวัยกลางคนเงยหน้าขึ้นและเห็นเด็กสองคน มาพร้อมกับเด็กผู้หญิงในชุดเดรสสั้นสุดเซ็กซี่ เธอส่ายหัวอย่าเบื่อหน่าย “เฮ้อเด็ก ๆ สมัยนี้...พวกเขาไม่รู้ว่าควรทิ้งขยะลงในถังขยะได้ยังไงด้วยซ้ำ” อีกฝ่ายได้ยินเสียงบ่นพึมพำของคนทำความสะอาดโดยไม่คาดคิด “บ้ารึไง แกมันก็แค่คนทำความสะอาด ทำไมถึงต้องมาพูดเพ้อเจ้อไร้สาระมากมาย” “ฉันขว้างมันทิ้งต่อหน้าแก แล้วยังไงล่ะ? ถ้าฉันไม่ทิ้งขยะที่นี่คนทำความสะอาดแกจะได้รับค่าจ้างโดยที่ไม่ต้องทำไรอะไรใช่หรือไม่” เจ้าหนูที่ขว้างขวดเมื่อสักครู่ ก็เริ่มปาข้าวของ ๆ เขาทันที เขาถมน้ำลายลงบนพื้นตามไปด้วย “พวกชนชั้นต่ำอย่างแกก็สามารถทำได้เพียงแค่เท่านี้!” “ใข่ ถ้าเราไม่สร้างขยะคนอย่างพวกเขาจะตกงานไม่มีงานทำ!” เด็กสาวผมลอนคนหนึ่งสวมกระโปรงสีดำและถุงน่อง เธอเริ่มเคี้ยวเมล็ดทานตะวันและโยนเปลือกของมันไปทั่ว “กวาดเร็วเข้า หากแกทำมันไม่สะอาด แกจะต้องถูกตัดเงิน!” เด็กทั้งสองเข้ามาคว้าเมล็ดทานตะวันหนึ่งกำมือและเคี้ยวไป “ถูกต้อง ทำความสะอาดให้เรียบร้อย ฮ่า ๆ !” “พวกเธอยังเด็ก แต่กลับไม่มีมารยาทเลย ถังขยะก็ตั้งอยู่ตรงนั้นแต่กับไม่ทิ้งมันลงในถังขยะ นี่เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำอย่างมาก” พนักงานทำความสะอาดเริ่มโมโห ภายใต้แสงแดดร้อนแรงในฤดูร้อน เธอใกล้จะทำงานเสร็จแล้ว แต่ถนนที่เธอใช้ความพยายามอย่างมากในการทำความสะอาดกลับเป็น … “ฮ่า ๆ นี่แกกำลังสอนฉันเกี่ยวกับวัฒนธรรมเหรอ? เป็นแค่คนสะอาด แต่กำลังพูดถึงวัฒนธรรม ช่างเป็นเรื่องน่าตลก!” เด็กคนแรกระเบิดเสียงหัวเราะอีกครั้ง เมื่อเห็นฉากนั้นเฟนด์ และเซเลน่า ก็เกือบจะเลือดขึ้นหน้า เด็กเหล่านี้ไร้มารยาทเกินไป “อะไรคือจุดประสงค์ที่พวกคุณรังแกผู้สูงอายุที่นี่” ก่อนที่เฟนด์ จะก้าวไปข้างหน้าเซเลน่าก็วิ่งเข้ามาหาพวกเขาแล้วตะโกนด้วยความโกรธว่า “คนทำความสะอาดถนนแล้วเป็นอย่างไร พวกเขาทำงานหนักเพื่อทำความสะอาดถนน แล้วพวกคุณทำหน้าที่ของตัวเองเพื่อที่รักษาสิ่งแวดล้อมที่ดีไม่ได้เหรอ” “ว้าว คนสวย คุณกำลังพยายามสู้เพื่อเธอหรือเปล่า? คุณดูสวยและมีรูปร่างที่ดี ถึงแม้จะดูยากจนเกินไปหน่อย ดูเสื้อผ้าที่ขาด ๆ แหว่ง ๆ ของคุณสิ!” พวกเขามองไปที่เซเลน่า และประหลาดใจกับสิ่งที่เขาเห็นผู้หญิงคนนี้สวมเสื้อผ้าเก่า ๆ และเรียบง่าย แต่ก็ไม่สามารถปกปิดความงามของเธอได้ “นี่ไม่ไม่ใช่เรื่องของคุณ” ทั้งสองสาวกลับทำให้เซเลน่ารู้สึกรังเกียจแทน “เซเลน่าทำไมคุณถึงมาที่นี่” โจแอน ซาเวียร์ แม่ของเฟนด์รีบดึงเซเลน่ากลับมา “ไม่เป็นไร ๆ เดี๋ยวพวกเขาก็ไป เดี๋ยวแม่ค่อยทำความสะอาดหลังจากนั้น!” “แม่นี่มันมากเกินไป พวกเขาล้ำเส้น!” เซเลน่ารู้สึกอึดอัด เธอกำหมัดแน่น แต่เธอไม่สามารถทำอะไรได้ “เฮ้ คุณดูน่ารักมากเวลาที่คุณโกรธ!” พวกเขาดูตื่นเต้นมากขึ้น เขาอดแซวไม่ได้ว่า “มานี่ ถ้าคุณจูบฉันเราจะหยุดทิ้งขยะ ตกลง?" “แกกล้ายุ่งกับผู้หญิงของฉัน!?” เฟนด์ไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไป เขาก้าวไปข้างหน้าและจ้องตาพวกเขา “คุณคือ…” โจแอนจำได้ เธอจำเฟนด์ได้อย่างรวดเร็วและเริ่มน้ำตาไหล “เฟนด์กลับมาแล้วเหรอ” เฟนด์หันกลับมา ดวงตาของเขาฉีกสลาย เขากุมมือของโจแอนแน่น “แม่ ผมขอโทษ ลูกชายของแม่ทำให้แม่ต้องทนทุกข์ทรมาน ผมไม่สามารถอยู่เคียงข้างแม่ได้ตลอดห้าปีที่ผ่านมา!” “ไม่ ๆ แม่สบายดี แม่ทำมันได้ดีมาก!” “สิ่งสำคัญคือลูกจะได้กลับมาอยู่บ้านอย่างปลอดภัย พวกเขาทั้งหมดบอกว่าลูกเสียชีวิตในสนามรบ แม่รู้ว่าลูกต้องกลับมาอย่างแน่นอน!” น้ำตาที่ปลื้มปิติของโจแอนไหลออกมาเมื่อเสียงของเธอสั่น มือที่ดูอิดโรย แก่ตามอายุคู่นั้นของเธอจับมือของเฟนด์ไว้แน่นเพราะกลัวว่ามันจะเป็นความฝันถ้าเธอปล่อยมันไป “ผมกลับมาแล้ว กลับมาแล้วจริง ๆ เราจะไม่แยกจากกันอีกแล้วและจะอยู่อย่างสุขสบายในอนาคต!” เฟนด์พยักหน้าซ้ำ ๆ “ผมมันเห็นแก่ตัวมากที่ทำให้แม่เป็นห่วง!” “ไม่ ๆ ลูกเป็นเด็กดี แม่รู้ว่าที่ลูกยอมแต่งงานและมีครอบครัวเพียงเพื่อหาเงินมารักษาแม่ ลูกทำสงครามก็เพื่อประเทศของเรา!” น้ำตาของโจแอนทำให้ดวงตาของเธอพร่ามัว “แม่พอใจมากที่มีลูกชายคนนี้!” “บ้าเอ้ย! พวกแกมาจากคณะละครเหรอ? บทนิยายน้ำเน่าอย่างนั้นเหรอ? ห่วยแตก!” เด็กพวกนั้นกำลังหงุดหงิด แต่คำพูดของพวกเขาทำให้ดวงตาของเฟนด์สั่นไหวด้วยรู้สึกอยากฆ่าพวกเขาทิ้งซะ