CLARA
#Chapter91 CLARA
Rob’s eyes darken when he realises what I’ve been doing all night and why I’m climbing the stairs so early in the morning dressed in last night’s clothes. My cheeks heat up and turn bright at the thought of Rob knowing about this intimate detail of my life.
“Don’t look at me like that,” I snap at him after being revolted by the look on his face. “Don’t act like you’ve never done this stuff at these good-for-nothing parties.” Without waiting for a reply, I turn around and climb the stairs to my bedroom.
***
I keep losing my focus, my concentration when all I’m doing right now is chopping some onions in the pack house kitchen. It’s bizarre but at the same time comfortable that things have gone back to normal so soon. You would expect that something as huge as a rogue attack on the pack would freeze lives and activity but I feel it’s the opposite. Tragedies or hardships like these somehow force people to return to normal because they don’t want to live in that pa
คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ