บทที่ 3960

ฮาร์วีย์มองดูสีหน้าเศร้าสร้อยของเอลเลนแล้วพยักหน้า เรื่องนี้ไม่ได้มีความสำคัญสำหรับเขาอยู่แล้ว เอลเลนถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากได้รับคำตอบจากฮาร์วีย์ “ฉันดีใจที่ได้รู้จักคุณนะฮาร์วีย์" เธอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฉันต้องขอบคุณที่อยู่เคียงข้างฉันด้วย" “แต่ถึงกระนั้นฉันก็ยังอยากอยู่กับอีเดน" จากนั้นเธอก็เดินไปหาอีเดนก่อนจะสวมแหวนไข่นกพิราบวงนั้น พร้อมเผยให้เห็นรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า “จากนี้ไปถ้าคุณทำอะไรนอกลู่นอกทางอีกล่ะก็อีเดน ก็อย่ามาโทษฉันในเรื่องที่เกิดขึ้นต่อไปล่ะ!” จากนั้นเธอก็เอนกายเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วยสีหน้าสมหวัง “ผมรู้แล้วครับ!” อีเดนร้องไห้ “ผมจะทำตามคำสั่งของเจ้าหญิงของผมทุกอย่าง!” “อีเดนไม่ได้ใส่ใจต่อความเจ็บปวดบนใบหน้าเลย ก่อนจะอุ้มเอลเลนขึ้นมาจากพื้นแล้วหอมแก้มเธอ จากนั้นเขาก็จ้องมองฮาร์วีย์ราวกับเป็นผู้ชนะ 'ทำไมคนที่เกาะผู้หญิงกินอย่างเขาถึงได้พยายามปีนเกลียวกับนายน้อยแห่งตระกูลคอบบ์ด้วยล่ะ?' 'ช่างตลกสิ้นดี!' 'เขาไม่รู้ขีดจำกัดของตัวเองหรอกเหรอ?' อีเดนวางแผนจะตบหน้าฮาร์วีย์เพื่อระบายความโกรธหลังจากส่งเอลเลนกลับไปแล้ว ในทางกลับกันเอลเลนก็มองฮาร์ว