บทที่ 161

โรซาลีที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ พูดขึ้นว่า “จู๊ด คุณล้ำเส้นเกินไปแล้ว” “โรซาลี…” จู๊ดขมวดคิ้ว เขาไม่ได้ให้ความสนใจแมนดี้ ในความจริงแล้วตระกูลซิมเมอร์ไม่ได้มีผลประโยชน์อะไรกับเขา แต่กับไนส์เวลล์ซึ่งเป็นตระกูลที่มีอิทธิพล มันจะไม่ดีกับเขาถ้าหากยังทำตัวไม่ไว้เธอ จู๊ดคิดไตร่ตรองและพูดว่า “ผมไม่อยากจะพูดให้มากความในเมื่อมิสไนส์เวลล์ขอร้อง แต่คนบางคนควรจะรู้จักตัวเองและรู้จุดยืนของตัวเองให้มากกว่านี้ อย่างคำที่เขาเคยกล่าวไว้ว่า “ความมั่งคั่งของมนุษย์มักจะถูกทำลายด้วยความโลภของตัวเองที่อยากได้อยากมีในของ ๆ คนอื่น” คำพูดนี้เป็นที่นิยมมาตั้งแต่สมัยโบราณไม่ใช่หรือ?” จู๊ดจ้องไปที่ฮาร์วีย์อย่างเขือดเฉือน หลังจากนั้นก็หันหลังและจากไป เขารู้แล้วว่า “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” อยู่ในมือของฮาร์วีย์ แต่การที่เขาจะเอาคืนมาได้ไม่ใช่เรื่องง่าย ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด เขารู้ว่าจู๊ดกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เขาก็ไม่กังวลว่าจู๊ดจะทำอะไรเขาได้ในเซาท์ไลท์ แต่ปัญหาคือแมนดี้ ... ฮาร์วีย์หยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาและส่งข้อความถึงอีวอนน์ ทันทีที่จู๊ดจากไป ไวแอตต์ก็พูดอย่างเป็นห่วงว่า “มิสไนส์เวลล์ทำไมคุณถึง