บทที่ 1210

คุณย่าเยตส์ตัวสั่นด้วยความโกรธหลังจากที่ได้ยินคำพูดถากถางของเขา เธอตะโกนออกมาอย่างโกรธจัดว่า “สารเลว! แกจะไปรู้อะไร! พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันกับตระกูลเยตส์จากอเมริกาแล้วนับจากนี้เป็นต้นไป!” “ถ้าแกกล้าที่จะใส่ร้ายคระกูลเยตส์จากบัควู้ดอีกครั้งนะ ฉันจะหาคนมาหักขาแกทิ้งซะ!” ฮาร์วีย์ตอบกลับอย่างใจเย็นว่า “คุณย่าก็รู้ดีอยู่เต็มอกหนิว่าตระกูลเยตส์จากอเมริกาเคยมองคุณในฐานะมนุษย์คนหนึ่งจริง ๆ หรือเปล่า? ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมจำเป็นต้องเตือนคุณย่าด้วยเหรอ?” ฝูงชนรู้สึกงุนงงเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น พวกเขาต้องยอมรับว่าสิ่งที่ลูกเขยไร้ประโยชน์ของเขานั้นพูดความจริง ตระกูลเยตส์จากบัควู้ดไม่ได้มีค่าในสายตาของตระกูลเยตส์จากอเมริกาเลยแม้สักนิด! เบ็นยืนขึ้นและชี้ไปที่ฮาร์วีย์พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ฮาร์วีย์ ยอร์ก แกยังกล้าที่จะโผล่หน้ามาให้พวกเราเห็นอีกเหรอ? แกดีเด่นมาจากไหนกัน?” ฮาร์วีย์มองเขาด้วยท่าทางอันสงบ “พวกคุณทุกคนคิดว่าที่นี่คือวัดทองคำหรืออะไรทำนองนั้นเหรอ? ก็แค่กรงสุนัขเท่านั้นเอง ผมจะมาหรือจะไปมันก็เรื่องของผม” “แกมันก็แค่ลูกเขยขยะ ๆ ที่เกาะเมียตัวเองกินไปวัน ๆ ! ตร