บทที่ 80 การล่านี้เริ่มน่าเบื่อ

เจนไม่สามารถอ่านใจของเขาได้เลย คาลเลนมองไปที่เจนขณะที่คิดว่าเขาควรยุติการล่าครั้งนี้ดีไหม เจนชอบเงิน เขาสามารถโจมตีจุดอ่อนของเธอได้ถ้าเธอรักเงิน เขาจำเป็นต้องเข้าหาเธอครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อที่เขาจะล่าเธอ ในเกมล่าเหยื่อนี้ เงินเป็นเหยื่อล่อ เธอเป็นเหยื่อ ส่วนที่สนุกของการล่าเหยื่อคือการเฝ้าดูการต่อสู้อย่างเชื่องช้าของเหยื่อ อย่างไรก็ตาม เมื่อผู้หญิงคนนี้ขอเงิน คาลเลนรู้สึกว่าถึงเวลาที่เกมนี้จบลงเพราะมัน ... ต่ำเกินไป "สายแล้ว ฉันควรจะไปได้แล้ว" คาลเลนตบกางเกงของเขาและกล่าวคำอำลาเธอ เจนเม้มริมฝีปากเข้าหากันแล้วพูดว่า “ให้ฉันพาคุณไปส่ง” "ไม่จำเป็น" น้ำเสียงของเขาหม่นหมอง เป็นใครคงต้องรู้สึกอึดอัดใจในสถานการณ์เช่นนี้แน่ เขาชัดเจนเกินไป “ไม่ ฉันยังต้องทำ” เจนปิดประตูและพร้อมที่จะเดินไปส่งชายคนนี้ เขาเคยมาที่นี่สองสามครั้ง แต่เธอเคยพาเขาไปส่งที่ประตูหอพักของเธอเท่านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเดินพาเขาไปส่งที่ชั้นล่าง “คุณดันน์” คาลเลนยิ้มทันที มีนัยยะของความไม่พอใจในดวงตาของเขา “ผมมีเงินห้าล้าน แต่อย่างไรก็ตาม ผมไม่ต้องการจะให้มันกับคุณเพราะบะหมี่ต้นหอมของคุณไม่มีค่าพอสำหรับเงินแส