บทที่ 77 ซัค ลูคัส และคาลเลน

เจนรู้ว่าเธอเสียสติไปแล้ว ตอนนี้ เธอดูน่าทึ่งต่อหน้าฌอน เธอดูน่าทึ่งยิ่งกว่าเมื่อสามปีก่อน อย่างไรก็ตามเธอไม่รู้เรื่องนี้ "ว่าไง?" เธอไม่กลัวที่จะสูญเสียอะไรเพราะเธอไม่มีอะไรจะเสียแล้ว “ฉันต้องการ…” ฌอนพูดในขณะที่รู้สึกมึนงงเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาก็หยุดพูด การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปและเขาก็มองไปที่ผู้หญิงคนนั้น “เธอให้อะไรฉันได้บ้าง?” เขาเป็นคนมีเหตุผลและเย็นชาเสมอ เขาเป็นแบบนั้นมาโดยตลอด เขายอมให้ผู้หญิงมาขัดขวางความคิดของเขาได้อย่างไร? คำพูดของปู่ยังก้องอยู่ในหูของเขา เขากล่าวว่า “เมื่อมีคนสามารถส่งผลกระทบต่ออารมณ์และการเลือกของคุณเมื่อมีคนเหล่านั้นอย่าลังเลใจ กำจัดมันซะ” เจนถูกทำลาย ‘ลูก้า ลูก้า ฉันยังคงไร้ประโยชน์' "ทำไม? คุณชายสจ๊วต ฉันไม่มีประโยชน์สำหรับคุณ ได้โปรดให้ฉันพักและปล่อยฉันไป มันก็เหมือนกับปล่อยสัตว์ไป มันเป็นอะไรที่ง่าย และสะดวกมาก ทำไมคุณถึงไม่ปล่อยฉันไปล่ะ?” เธอพร่ำต่อว่า “ฉันติดคุกสามปี ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว มีอะไรสำคัญที่ยังเก็บฉันไว้อยู่ตรงนี้?” ฌอนหัวเราะเบา ๆ “เจนสามปีมากแล้วหรอ? เธอกำลังเปรียบเทียบสามปีกับชีวิตของคน ๆ หนึ่งหรอ? ฉันต้องการเก็บเธอไว้เพื่อท